93
ülkemizde sadece galatasarayımızın sahip olduğu, şampiyonlar ligi kupasından sonra kulüpler düzeyinde sahip olunabilecek en görkemli kupa. 2000 yılı her galatasaraylı için asla unutulamayacak bir yıldır, eminim. ben henüz 13 yaşındaydım, ancak dün gibi hatırlıyorum her anını. bir sürü fenerbahçeli arkadaşımın hezimete uğrayacağımızı söylediğini hatırlıyorum. o zamanlar dedem, huzur içinde yatsın, galatasarayımıza güvenmemi ve rahat rahat izlememi tembihlemişti bana. sonra da annem ve babamla o muhteşem maçı izlemiştik. annemin bile ağladığını, balkona çıkıp fanatik bir galatasaraylı gibi bağırdığını hatırlıyorum. babam salonun ortasında defalarca zıplamıştı. ertesi gün arkadaşlarımın yanına, daha önceden hiç hissetmediğim ve daha sonra da bugüne kadar henüz hissedemediğim bir mutluluk ve gururla gittiğimi hatırlıyorum. sarı-kırmızı atkım boynumda, yüzümde kulaklarıma varan bir gülümseme. hezimete uğrayacağımızı söyleyenler yüzüme bile bakamazken ben çıtımı çıkarmamış, sadece boynumda atkım, sessizce oturmuş ve gülümsemeye devam etmiştim bütün bir gün. şu an bu satırları yazarken de gülümsüyorum, tıpkı o zamanki gibi. sanırım hayatımın son anına kadar her aklıma geldiğinde de gülümsemeye devam edeceğim. teşekkürler galatasarayım.
