2371
her ne kadar yaşça benden büyük olsa da, bir abi şefkati duyduğum futbolcumuz. ilk kez a takımda forma giydiği günleri daha dün gibi hatırlarım; daima yüzümde bir tebessüm oluşur. bu çocuk süper şut çıkarıyor, müthiş pres yapıyor, koşuyor, biraz da orta kesmeyi geliştirirse kimse tutamaz, takımın vaz geçilmezi olur demiştim. takımın vaz geçilmezi oldu olmasına, ama ne orta kesmeyi geliştirebildi, ne de şutları o güzellikte kaldı. vaz geçilmez oldu çünkü tüm kalbiyle savaşmaktan asla çekinmedi ve biz de onu, sabri reizimizi bu yüzden çok sevdik. yeri gelince afacan kardeşimize kızar gibi kızdık, ama çok geçmedi hemen affettik; çok iyi bir futbolcu olduğundan değil, gerçek bir galatasaraylı olduğu için hep ayrı bir yerde tuttuk, kendi içimizde kızarken diğer takım taraftarlarına karşı savunduk. futbolu bıraktığında da sabri sarıoğlunun bir bülent korkmaz gibi, tugay kerimoğlu gibi efsane isimler arasında yer alacağına dair pek bir şüphem yok.
