27
arada içlerine dahil oluyorum, yok öyle dış sesimle söylemem ama içimden "ya şu öndeki sulak yerde yetişmiş arkadaş çökse de, oturduğum yerden görsem şu sahayı" dediğim oluyor. yani yorgun olabiliyorum, ama yorgunsan stada gelme bahanesini de kabul etmiyorum, statta maç izlemek her koşulda farklı bir zevk çünkü. işte uzun boylu birileri varsa, yorgun argın da olsam kalkıyorum ayağa, bazen farklı yöntemler geliştiriyorum, mesela insanların arasından bir açı yakalamak ve otururken stadın can alıcı noktalarını görmeye çalışmak gibi. çok küçümsememek lazım, her insanın fiziki enerjisi aynı olamıyor ne yazık ki, her enerjisi olmayan insanın da parası olmuyor, bu böyle bir kısır döngü, karşılıklı anlayış şart.
