11
acun ılıcalı productions'dan pascal nouma'nın da yerinde takip ettiği, bu sebeple ada üzerinde yaşayan hemen hemen tüm beşiktaşlıların salona doluşmasına vesile olan müsabaka. özellikle serbest atışlardaki düşük yüzdemize ve savunmada kolay sayılar vermemize rağmen kazanbileceğimiz bir maçtı. son periyodda önde olan beşiktaş'ın bir türlü farkı açamadığı dakikalarda üst üste iki tane 3 sayılık basketimize "2" sayı kararı verilmesi ise en başından beri yapılan "ince ince" çalışmaların ayyuka çıktığı andı. salondaki beşiktaş taraftarı ise ne yazık ki kelimeleri kiyafetsiz bıraktı yine. özünde rehabilitasyon amaçlı oynanan bu oyuna bile küfürlerini bulaştırmayı başardılar, hatta maça biraz son dakika geldiğim için göremesem de salon dışında "bir takım istenmeyen olaylar" da yaşanmış ne yazık ki... "hepimiz kardeşiz" ya da "bütün çocuklar çiçektir" tadında mesajlar verecek değilim elbette ama sahadaki o özel insanların emek ve mücadelesine biraz saygı gösterilebilirdi en azından.
