868
an itibariyle kendilerinden olan 7 tane dostumdan 'tebrik ediyormusun?' şeklinde mesaj almış bulunmaktayım.
ilginç bir şekilde bizlerden tebrik bekleyip şampiyonluklarına onay vermemiz gerekiyormuş gibi davranıyorlar en azından benim tanıdıklarım.
hani küçükken bir hata yaptığımızda "ama anne-baba öyle değil mi şöyle değil mi" diye yaptığımız hatanın mazur görülebilecek yönlerini ebeveynlerimize anlatamaya çalışırdık ve onlardan onay beklerdik sırf kendi içimizi az da olsa rahatlabilmek için. tam da o his aklıma geldi. ne kötü bir hisdir o. (içine sindirememek)
ilginç bir şekilde bizlerden tebrik bekleyip şampiyonluklarına onay vermemiz gerekiyormuş gibi davranıyorlar en azından benim tanıdıklarım.
hani küçükken bir hata yaptığımızda "ama anne-baba öyle değil mi şöyle değil mi" diye yaptığımız hatanın mazur görülebilecek yönlerini ebeveynlerimize anlatamaya çalışırdık ve onlardan onay beklerdik sırf kendi içimizi az da olsa rahatlabilmek için. tam da o his aklıma geldi. ne kötü bir hisdir o. (içine sindirememek)
