65
çok güzel bir akşam'dı 3nisan 2001. o zaman ilkokul 4. sınıfa giden bir çocuktum. akşam ki maçı tv vermiyordu teleon diye uzan ve grubunun sahip olduğu kanal veriyordu. en gec 11 dedim mi uyuyordum.çünkü sabah okula gidiyordum. maç başladı; aklım maçta ama izleyemiyordum. kahve de izleyenler için hadi gooooooool diye bağırsınlar diye umud ediyordum. ama bir türlü istediğim gerçekleşmedi ilk yarıda . ilk yarı bitti. skor 0-0 diye düşünüyordum ki tv'de gördüğüm skor beni çok üzdü. (galatasaray 0 - 2 real madrid) karşımızdaki real madrid ne de olsa insanın inanası gelmiyordu bu maçın lehimize bir sonuçla biteceğine. olsun dedim içimden pendikspor'a yenilmiyoruz ya en azından dedim . uyuyup bari uykumu alayım sabah elbet haberlerde öğrenirim sonucu. sabah oldu unutamam o anı 06.45 te kalkıp börek almaya gidiyordum . börekçi abi dedi ; ''mustafa akşam ki gururumuzu izledin mi'' diye ? aklım ikilemde kaldı;ne diyor bu dedim içimden. ''yok abi ilk yarıyı izledim ondan sonra sabah okul var uyudum noldu kaç kaç yenildik?'' dedim. börekçi ise ''ne yenilmesi jardel yeğenim jardel! 3-2 yendik.'' deyince sözlük orada o an hayatımda aldığım en mutlu haberi aldım .eve geldim haberlerde maçın özetini bekledim 1 saat kadar ama yayınlanmadı. bende cumartesi öğlen sampiyonlar ligi programı vardı o zamanlar onu izlerim dedim. okula gittim. yenilsek yine de gururlu bir şekilde gidecektim bana laf atacak f5 lilere kapağım hazır olacaktı. ''siz önce pendiği yenin , sonra bize laf atın.'' diyecektim:) ama işte saolsun canım benim gururum galatasaray'ım zor olanı yapıp real madrid gibi dünyanın sayılı büyüğünü yendi ve çok daha mutlu ,rahat ve de çok gururlu bir şekilde gittim. f5 liler o gün futbol konusu konuşmadılar bile.saolun o günün lucescu nun önderliğindeki 11 altın adam,saolun . ne güzel gündü :)
