2
10/11 sezonunun devre arası iskenderun demir çelikspor'uma gelmiştir. sahaya ilk çıktığı ve 2-1 yenildiğimiz turgutluspor maçını hatırlıyorum. keldi, pivot santrafordu, istekliydi birşeyler yapmaya çalışıyordu ama elano gibi morarmıyor, kızarıyordu yorgunluktan. bugün gene sahadaydı, gene birşey yapmadı ilk goldeki çabası haricinde. hani hiç oyununa falan bakmadan çok sevdiğiniz, hep sahada olmasını istediğiniz, hata yaptığında görmezden gelip onu savunmaya çalışıp, iyi birşey yapması için içten içe dua ettiğiniz futbolcular olur ya işte onlardan biri benim için emre. özcan sağından, emre solundan bağırsa da. heyecanına yenik düşüp düşündüğünü ayaklarına yansıtamasa da istekli olduğu suratındaki kırmızılıktan belli oluyor. lan aq hayatımda iki defa maçını izlediğim ve bu sene oynadığı iki takımda da gol atamamış tek santrafor adamı neden bu kadar seviyorum ben? hayatımı siktin idç.
