8
sonuna kadar katıldığım sözdür. canım kadar sevdiğim futbolcuları barındırdı bu kulüp. hatta daha da ileri gidip "kurban olayım ulan ben sana, o topa vuruşuna, o top sürüşüne" dediğim insanlar oldu. ama hiç bir zaman armadan daha değerli görmedim.
hele ki gelip bu kulüpten ekmek yedikten sonra ihanet eden, aldığı paranın hakkını vermeyen, buraya gelince şımaran tiplere bu sevgimi, bu canımı, bu hakkımı, verdiğim emeği, döktüğüm göz yaşımı, maça yetişmek için girdiğim otobüs sıralarını, alnımdaki teri, kaybettikten sonra hüngür hüngür ağlayıp ateşle havale geçirdiğim çocukluğumu, mahalle maçlarında gol attıktan sonra isimlerini haykırışlarımı helal etmiyorum.
bir de bu kulübe emek vermiş olan insanların verdikleri emeği, kendilerini galatasaray'dan büyük görmeleri çok daha acı verici. onlara da hakkımı helal etmiyorum, etmeyeceğim de.
galatasaray ne lisenin, ne yönetimin, ne ultraslanın, ne futbolcuların, ne de sponsorların takımıdır. galatasaray hiç bir oluşum yokken, o stada oğlunu kızını omzuna alıp, eşinin elinden tutup maça giden babaların, aldığı her kuruş için ter döken sporcularının, armayı şov için değil, içinden geldiği için öpenlerin, git denildiğinde, bu galatasaray'ın iyiliği içinse buna "tamam" diyerek sessizce gidebilenlerin ve en önemlisi bunu dışarıdan izleyen ve doğru bir şekilde analiz eden, her durumda, her şartta takımını destekleyen taraftarın takımıdır.
biz çok şanslıyız, ne gururlar yaşadık. ne mutluluklar.. şampiyonluklar dile kolay..
sevdamınızın adı galatasaray.
hele ki gelip bu kulüpten ekmek yedikten sonra ihanet eden, aldığı paranın hakkını vermeyen, buraya gelince şımaran tiplere bu sevgimi, bu canımı, bu hakkımı, verdiğim emeği, döktüğüm göz yaşımı, maça yetişmek için girdiğim otobüs sıralarını, alnımdaki teri, kaybettikten sonra hüngür hüngür ağlayıp ateşle havale geçirdiğim çocukluğumu, mahalle maçlarında gol attıktan sonra isimlerini haykırışlarımı helal etmiyorum.
bir de bu kulübe emek vermiş olan insanların verdikleri emeği, kendilerini galatasaray'dan büyük görmeleri çok daha acı verici. onlara da hakkımı helal etmiyorum, etmeyeceğim de.
galatasaray ne lisenin, ne yönetimin, ne ultraslanın, ne futbolcuların, ne de sponsorların takımıdır. galatasaray hiç bir oluşum yokken, o stada oğlunu kızını omzuna alıp, eşinin elinden tutup maça giden babaların, aldığı her kuruş için ter döken sporcularının, armayı şov için değil, içinden geldiği için öpenlerin, git denildiğinde, bu galatasaray'ın iyiliği içinse buna "tamam" diyerek sessizce gidebilenlerin ve en önemlisi bunu dışarıdan izleyen ve doğru bir şekilde analiz eden, her durumda, her şartta takımını destekleyen taraftarın takımıdır.
biz çok şanslıyız, ne gururlar yaşadık. ne mutluluklar.. şampiyonluklar dile kolay..
sevdamınızın adı galatasaray.
