13
o zamanlar ilkokul bebesi olan benim için belki de galatasaray'ın beynime kazındığı maçlardan biridir. greame souness gelmeden önceki son sezon olan o meşhur samsun antep antalya mağlubiyetleriyle ligden koptuğumuz sezonda oynanmıştı bu maç. ne olduğunu anlamadan 3-0 geriye düşmüştük. bir ilkokul çocuğunu kızdırmanın hazzını alan büyüklerimin, o zamanlar dinin ne olduğunu bilmeyen beni dinden çıkardıklarını hatırlıyorum. yine bülent korkmaz 3-0'dan sonra resmen kendini kaybetmişti. gel de sevme bu adamı sonra. ilk yarı bitmeden 1 golü bulmuştuk. golü o zamanlar kendisinden hazzetmediğim ve sonraları 6. hissimin ne kadar kuvvetli olduğunu kanıtlayan saffet sancaklı atmıştı. o sezon da durumumuz pek vahim değildi. resmen elimizde itiyorduk tüm fırsatları. hatta bir maçta rakip tribünlerde sarı kırmızı tabut bile dolaşıyordu. ama o zamanki taraftar bizim son yıllardaki taraftarlar gibi zıvanadan çıkmamıştı ki sanırım, müthiş bir taraftar desteğiyle maçı 7-3'e getiriyorduk. küçük osman'ın ay yerim seni dedirten bakışıyla televizyona bakıyordum, gözümü bile kırpmadan. kubilay da gol atmıştı ki değmeyin keyfime.
