7
antalya'nın en küçük ilçelerinin birinde geçti çocukluğum. yani ortaokula kadar öyleydi. ilkokuldan sonra antalya merkeze gittim okumak için. ama her evime geldiğimde ilk iş parka giderdim. evimizin önünde kocaman bir çocuk parkı vardı. öyle bir parktı ki, 50x30 metre bir futbol sahası vardı. heh işte orda her allah'ın günü maç yapardık. öyle 5 6 kişiyle değil. resmen 8 e 8 takımlarla. turnuva bile yapardık. o kadar çok çocuk olurdu ki top oynayan.
şimdi ise tatile her geldiğimde memlekete, parka bir bakıyorum içim kararıyor. top oynamayı geçtim, parka gelen çocuk yok. bilgisayar bağımlısı oldu yeni nesil. ilk boş vakitlerinde internet cafelere gidiyorlar. bizim gibi değiller, biz ilk boş vaktimizde arkadaşlarla oynamaya giderdik ki çoğu zaman futbol olurdu bu. peh peh, ne maçlar olurdu be.
incelenmesi gereken bir vakadır bu. yeni nesil çok değişti ve bu yeni nesil çok sağlıklı olamayacak bana göre. bilgisayar başında geçen bir çocukluğun neresi sağlıklı olur be anam.
kendi çocuğum olursa sokakta büyüteceğim onu, yeni nesile inat.
şimdi ise tatile her geldiğimde memlekete, parka bir bakıyorum içim kararıyor. top oynamayı geçtim, parka gelen çocuk yok. bilgisayar bağımlısı oldu yeni nesil. ilk boş vakitlerinde internet cafelere gidiyorlar. bizim gibi değiller, biz ilk boş vaktimizde arkadaşlarla oynamaya giderdik ki çoğu zaman futbol olurdu bu. peh peh, ne maçlar olurdu be.
incelenmesi gereken bir vakadır bu. yeni nesil çok değişti ve bu yeni nesil çok sağlıklı olamayacak bana göre. bilgisayar başında geçen bir çocukluğun neresi sağlıklı olur be anam.
kendi çocuğum olursa sokakta büyüteceğim onu, yeni nesile inat.
