2513
yıllardan beri avrupa'nın farklı ülkelerini gezen bu adamın galatasaray'daki başarısızlığı için homesick nedenini gösteren aklı evvel arkadaşlar var. bu adam ukrayna'ya gidiyor, çatır çatır top oynuyor; manchester city'e gidiyor hughes takana kadar muazzam bir performans sergiliyor, türkiye'ye geliyor daha ilk zamanlarında son derece istekli falan ama homesick. böyle bir yorum, böyle bir düşünce hasidder adıyla bilinen derneğe havale edilmez de napılır? başka neden aramaya gerek yokmuş. niye? aynada bir bok olmadığımız ortaya çıkıyor da ondan. bakıp bakıp dünyayı düşündükçe bu yönetim tarzına, bu futbolculara, bu kokuşmuşlukla yaşamaya cesaretimiz yok. mankenler, paralar... futbolcular, yöneticiler, çoluğunun çocuğunun üç kuruşunu onlara yatıran ve bu rüyadan uyanmak istemeyen, uyandığında varoluşuyla hesaplaştığında hiç de iyi şeylerin çıkmayacağını bildiği için eywallah tavrı benimseyen taraftar. kolay değil tabi. aynaya bakıp iskeletini görme cesareti az şey değildir, yürek ister, mücadele ister, kendinin bir bok olmadığının kabulünü gerektirir. bu sebeple herkese nasip olmaz. kralın çıplaklığının ilanı belki çözüm değildir ama çözüme bir girizgahtır. bulanlar, ne aradığını bilenlerdir.
