2136
senelerce beklediğimiz, maketleriyle hayaller kurduğumuz, hayallerimizin içinde barcaları chelseaları devirdiğimiz, cl finali oynattığımız, üstelik kendi evimizdeki bu finalde bizim oynadığımız büyük hayalimiz. açılmasına çok ama çok az zaman kalmıştı. seviniyorduk çocuklar gibi hemde bu kadar zor bir dönemden geçerken. hevesliydik yinede. ama bu sevinci bu hevesi bize çok görmüş olacak ki galatasaray yönetimi kazım kazım gibi, serdar özkan gibi adamlara bu stadda parçalı formayı layık gördü. böyle mi olacaktı diyorum şimdi. keşke hiç olmasaydı. keşke 18 bin kişilik alisamiyende olsaydıkta eski galatasaray olsaydık.
