1168
yıllardır herkes futbolcuların ruhsuz olduğundan bahsediyor. bazı futbolcuların bu formaya yakışmadıkları söyleniyor. evet bence de doğrudur. özellikle son yıllarda o alışık olduğumuz galatasaray futbolcuları yok. ama itiraf etmek gerekir ki artık o alışık olduğumuz pardon yıllarca önce nesilleri tükenen tribün taraftarı da yok artık. tribündeki taraftarın ruhu yok artık. eskisi gibi tezahürat bile etmiyoruz. hala arabesk şarkılar söylüyoruz. tek bir tane bile takımı ateşlendirecek tezahüratımız yok son yıllarda. maçın gidişatından kopuk kendi başımıza kopup gidiyoruz tribünlerde. öne geçersek laylaylom en büyük galatasaray oluyor, gol yersek küfürler gırla. takıma güven verecek, hırslandıracak tek bir şey yok. yönetime yakın kişilerin önderliğinde futbolculara teknik direktörlere küfürler ediliyor. bugün forumlarda, sözlüklerde lanet okunulan (belki haklı, belki haksız) futbolculara yarın maçta gol atınca gıkımızı bile çıkartmıyoruz. yıllardır galatasaray seyircisinin organize bir tribün şovu yaptığı görülmemiştir. ufak tefek afişler dışında. bugün bir hocaya sonuna kadar arkandayız. sen efsanesin diyoruz. 2 maç yenilse siktir git demeye başlıyoruz. gençler a takıma çıksın diyoruz. 1 maçta kötü oynasın hemen kazma demeye başlıyoruz. yada tam tersi oluyor. 1 maç iyi oynuyor yıllarca onun o tek maçtaki gibi oynamasını hayal ediyoruz. renkdaşlarım sanki biraz kendimizi kandırıyoruz. hala kendimize en iyi taraftar topluluğu diyoruz ama öyle değiliz, öyleydik. şimdi taraftar içinde tam bir parçalanmışlık var. birlik yok. amacım taraftara sallayıp kendimi dışarıda tutmak değil. zaten yazımı siz diyerek yazmadım. hep biz olarak kurdum cümlelerimi. çünkü ben de bu taraftarın parçasıyım. maçlara elinden geldiğince gelmeye çalışan, bu armaya aşık sıradan bir taraftarım. bu tarafatarın bu halde olmasından herkes kadar ben de sorumluyum. ha herkes mi böyle derseniz. tabiki değil. zaten onlara sevgim ve saygım soznsuz. büyüklerimin bana anlattığı o uzun bekleyiş yıllarını düşünüyorum. o yılları ben yaşamasam da ,o günleri yaşayanlardan duyduğuma göre 14 yıl şampiyonluk bekleyen o taraftara hiç de benzemiyoruz. ara sıra kendimize sormalıyız. acaba biz bu armaya yakışıyor muyuz?
