22
yazdıklarıyla gözlerimi doldurmuş kardeşim..
yıllar öncesi.. köpek gibi yazdığımız zamanlar. özellikle rock/metal platformunda yardırmış gidiyoruz. aşığız müziğe ve sevgimizi kusuyoruz. biz sevgimizi kusarken, bu kusuşlara şahitlik eden kardeşlerimiz oluyordu. başlangıçta net üzerinden konuşurken, gün geldi evinde bile kaldım. her zaman iflah olmaz phil anselmo hastasıydı. hani hatırlıyorum da, belki bize nazaran çok gençti, toy bir delikanlıydı ama bu onunla uzun uzadıya muhabbet etmek ve bir şeyler paylaşmak anlamında bir engel teşkil etmiyordu. çünkü insan değerli bir varlıktır. saygı ve sevgiyle daha anlamlı yaşar. bu durum karşılıklı olunca yaşmış, toylukmuş, hayat bilgisiymiş düşünmezsin bile. o zamanlar forumdaki yazılarını bilirdim. aradan yıllar geçti ve bloguna rastladım. yazılarını okudum. çok değişmişti. olumlu anlamda. toy delikanlı harika yazan bir yaratığa dönüşmüş, evrilmişti. çok mutlu etmişti bu beni. saygı ve sevgide asla kusur etmemiş, bir gram terbiyesizliğine şahitlik etmediğimiz kardeşimiz yolunda yürüyordu.
bu sözlükteki frank rijkaard yazısını okuduğumda duygulanmıştım. bu aynı şey gibi. hani ufak, tatlı kardeşiniz vardır. o sizin için küçüktür, kardeşinizdir. gerçi bir abi veyahut baba-anne için kardeşler ve çocuklar hep kardeş ve çocuk olarak kalır. 40 yaşına dayansalar bile abi ve baba-anne için onlar hala kardeştir, bir çocuktur. büyümelerine şahitlik edersiniz ve büyüdüklerini farkedemezsiniz. aradan yıllar geçip, bu yazısını ve diğer yazılarını okuduğumda bir gerçeği kendime itiraf etmem gerekiyordu. sevgili kardeşim büyümüş, olgunlaşmıştı. bu size gurur olarak dönüyor. düşünceleri ve yazı dünyasına atılımında, yoğunluğunda sizin de minik bir payınız olduğunuzu öğrendiğinizde ve bunu bu zamana kadar bilmediğinizde, tam şu an, hemen şurada, kırılgan bir hal alıyorsunuz.
herkes bir gün büyüyor. dönüp baktığınızda boynuzun kulağı geçtiğini görüyorsunuz. gururlanıyor ve mutlu oluyorsunuz..
yıllar öncesi.. köpek gibi yazdığımız zamanlar. özellikle rock/metal platformunda yardırmış gidiyoruz. aşığız müziğe ve sevgimizi kusuyoruz. biz sevgimizi kusarken, bu kusuşlara şahitlik eden kardeşlerimiz oluyordu. başlangıçta net üzerinden konuşurken, gün geldi evinde bile kaldım. her zaman iflah olmaz phil anselmo hastasıydı. hani hatırlıyorum da, belki bize nazaran çok gençti, toy bir delikanlıydı ama bu onunla uzun uzadıya muhabbet etmek ve bir şeyler paylaşmak anlamında bir engel teşkil etmiyordu. çünkü insan değerli bir varlıktır. saygı ve sevgiyle daha anlamlı yaşar. bu durum karşılıklı olunca yaşmış, toylukmuş, hayat bilgisiymiş düşünmezsin bile. o zamanlar forumdaki yazılarını bilirdim. aradan yıllar geçti ve bloguna rastladım. yazılarını okudum. çok değişmişti. olumlu anlamda. toy delikanlı harika yazan bir yaratığa dönüşmüş, evrilmişti. çok mutlu etmişti bu beni. saygı ve sevgide asla kusur etmemiş, bir gram terbiyesizliğine şahitlik etmediğimiz kardeşimiz yolunda yürüyordu.
bu sözlükteki frank rijkaard yazısını okuduğumda duygulanmıştım. bu aynı şey gibi. hani ufak, tatlı kardeşiniz vardır. o sizin için küçüktür, kardeşinizdir. gerçi bir abi veyahut baba-anne için kardeşler ve çocuklar hep kardeş ve çocuk olarak kalır. 40 yaşına dayansalar bile abi ve baba-anne için onlar hala kardeştir, bir çocuktur. büyümelerine şahitlik edersiniz ve büyüdüklerini farkedemezsiniz. aradan yıllar geçip, bu yazısını ve diğer yazılarını okuduğumda bir gerçeği kendime itiraf etmem gerekiyordu. sevgili kardeşim büyümüş, olgunlaşmıştı. bu size gurur olarak dönüyor. düşünceleri ve yazı dünyasına atılımında, yoğunluğunda sizin de minik bir payınız olduğunuzu öğrendiğinizde ve bunu bu zamana kadar bilmediğinizde, tam şu an, hemen şurada, kırılgan bir hal alıyorsunuz.
herkes bir gün büyüyor. dönüp baktığınızda boynuzun kulağı geçtiğini görüyorsunuz. gururlanıyor ve mutlu oluyorsunuz..
