1027
üzerine hayal kurmaktan düşünmekten dersler kaçırdığım uykusuz kaldığım mutsuz olduğum takımım.aynı zamanda top 10 en mutlu anılar yapsam listeye en az 5 anı sokabilecek takımım.anne sevgisi gibi galatasaray sevgisi.nasıl ve neden olduğunu bilmeden seviyorum ben bu takımı.kızıyorum ama soğuyamıyorum vazgeçemiyorum hoş vazgeçmeye de çalışmıyorum.17mayıs 2000 de,14 mayıs 2006 da sevinçten;tromsö maçında 6 kasımda hüzünden ağlatan takımım.bizi mutlu etmesi için başarılara gerek yok ben maçın etkisi geçince galatasaray kelimesini duyduğum yerde mutlu oluyorum.varlığı yetiyor gözlerimin parıldaması için.ve benim gibi milyonlarca taraftara sahip biliyorum.ve gene benim annem gibi sevdiğim takımım ciğeri 5para etmez adamlar tarafından satılıyor.benim hissettiklerimi parayla kirleten kendi egolarıyla mahveden adamlarca satılıyor.başkan için aynı şeyleri söylemeyeceğim ama benim takımımın başkanı da hakettiğini vermiyor takımıma.şimdi soruyorum sözlük biz mi abartıyoruz bu sevgiyi yoksa hislerimiz kullanılıyor mu.bizim gözbebeğimizi başımızdaki adam bizim kadar önemsemiyor mu.ben kıçımdaki dona kadar lisanslı ürün alıyorken o adam bu paraları nasıl çar çur edebiliyor.galatasarayın büyüklüğü tanımlanabilir arkadaş benim için anne sevgisi kadar kutsaldır galatasaray.ve benim takımım bu sevgiyi anlayabilen bu sevgiye layık insanları hakediyor.fikirsiz yönetiminden futbolcusundan taraftar grubundan bir an önce kurtulması gereken karşılıksız sevdiğimiz büyük bir camiadır galatasaray.
