turgay şeren

gelmiş geçmiş en büyük galatasaray efsanelerinden biri. bir gündüz kılıç, bir metin oktay gibi. ömrü uzun olsun, kendisini kaybetmiş olsaydık onlarla birlikte anılacaktı; bir gün yine anılacak. yaşı ilerleyince konuştuğu, söylediği şeyler mantık düzleminden biraz uzaklaştı belki ama hoşgörülmeyi ondan fazla kimse hak edemez. o yüzden bence çok takılmamak lazım ne dediğine. yahut tutarlı olmak adına gündüz kılıç'ı, metin oktay'ı tanrılaştırmamak lazım. klişedir, "bugün yaşasa" diye başlayan cümleler ama hakikaten üzerine düşünmek gerekir.

turgay şeren'le birkaç kere görüşme, konuşma fırsatım oldu. eski günlere, eski galatasaray'a duyduğu özlemi anlatmam imkansız. bugünkü her şey ona çok yabancı. başka jenerasyonun insanıydı onlar, bugünküleri yadırgamaları çok normal. ve metin oktay olsa o da yadırgardı, bundan en ufak bir şüphem yok. bugünkü her şeye duydukları yabancılık, kuşak farkı nedeniyle onları yanlış yorumlamaya itebilir, ama bu bir gün hepimizin yaşayacağı bir insanlık hâli. tüm şikayetlerine rağmen, biliyorum ki turgay şeren içindeki her şeyi de dökmüyor. "ben fazla konuşmak istemiyorum" diyor. ama bazen de dayanamıyor demek ki. haklı ya da haksız, galatasaray için üzülüyor ve üzüntüsünü içinde tutamıyor.

bu adam 1932 doğumlu. yani 78 yaşında. sağlık durumu çok iyi değil. ama galatasaray'ı takip ediyor, galatasaray'la hisleniyor, galatasaray'la yaşıyor. eline kağıdı kalemi alıyor, bu yaşta hâlâ galatasaray'ı yazıyor. galatasaray'la ilgili her işe heyecanla yaklaşıyor. hayatı boyunca da öyle yaptı. genellikle demagoji için söylenir bu, benim amacım bu değil, ama hepimizden daha çok galatasaraylı.

ne yazarsa yazsın, ne söylerse söylesin; kendisini çok seviyorum ve bir o kadar da saygı duyuyorum.