45
yıllardır internet ile uğraşmama rağmen ilk kez evimde chat (sohbet) yapmak için buraya girdim. nickim (rumuz) yearn idi . tabii bir anda yüzlerce mesajla karşılaştım.
internetten çıkmaya karar veriyorum ama birden biri benim ona cevap vermemi sağlıyordu. konuşma ilerledikçe biz hala klavyeyle boğuşuyor ve birbirimizi tanımak için elimizden geleni yapıyorduk. aynı şehirdeydik.
daha yeni tanıştığım bu kişi bana ev adresini okulunu ve hatta cep telefonunun numarasını bile vermekte bir an tereddüt etmemişti. ben de ona web sitemdeki fotoğraflarıma bakması için adresimi verdim. bunu izleyen günlerde mail ve chat dostluğumuz sürdü. ikimiz de birbirimize farklı şeyler hissediyor ama bunun yanlış anlaşılmasından korktuğumuz için hep arkadaşlık temennilerini yeniliyorduk. sonunda ben de onun fotoğrafını gördüm.
artık ilerleyen güven ve dostluğumuz ardından ben yine bir chat gecesinde, “daha fazla beklemenin bir anlamı yok artık tanışalım”dememin üzerine buluşma günümüz kararlaştırıldı.
buluşma yeri sinemanın önüydü. oraya gittiğimde sinemaya girmek için bekleyen bir sürü insanla karşılaşınca bir an şok oldum ve üstelik aksi gibi hepsi bana bakıyordu. kendimi topladım ve telefonunu çaldırmayı akıl ettim. o kadar kişinin arasında sonunda beklenen kişinin melodisi çalmaya başlamıştı. o yöne baktığımda kitapçı vitrininin önünde duranın o olduğunu fark ettim. arkasını döndü ve hayatımın bundan sonraki kısmında büyük yer kaplayacak o tatlı gülümsemesiyle yanıma doğru yaklaştı.
“merhaba” dedi. bense “sen o olmayabilirsin. bu yüzden bir soru soracağım. en sevdiğim çizgi film kahramanı hangisi? dedim. birkaç yanlış cevaptan sonra sonunda doğru olanı buldu. sinemaya girdik. oysa birbirimizin yüzünü sadece 5 dakika görebilmiştik.
gittiğimiz ilk film ortama pek uygun değildi. hatta berbat bir seçimdi. filmin adı “şeytan” dı. onun bir suçu yoktu ki, ben seçmiştim…
filmden sonra gerilen sinirlerimizi ancak buz gibi bir dondurma geçirebilirdi. dondurma yerken bol bol konuştuk.
ikinci buluşmamız için 10 gün daha beklemeliydik çünkü istanbul’ a gitmişti. o istanbul’ dayken birbirimizi düşünecek çok zamanımız oldu. döndükten sonra çok şey değişmişti. bu kısa süreli ayrılıkta ikimizde birbirimizden hoşlandığımızı anlamıştık.
onu takip eden zamanlarda sevgimiz katlanarak devam etti. aşkın ne zaman, nerde ve hangi şarlarda size gülümseyeceği hiç belli olmaz. biz o zor anı sanal alemde yakaladık. şimdi 6 aydır her gün tanrıya bizi birbirimize armağan ettiği için dua ediyoruz. ya o gece chate girmeseydik…
internette yazıo olm :)
internetten çıkmaya karar veriyorum ama birden biri benim ona cevap vermemi sağlıyordu. konuşma ilerledikçe biz hala klavyeyle boğuşuyor ve birbirimizi tanımak için elimizden geleni yapıyorduk. aynı şehirdeydik.
daha yeni tanıştığım bu kişi bana ev adresini okulunu ve hatta cep telefonunun numarasını bile vermekte bir an tereddüt etmemişti. ben de ona web sitemdeki fotoğraflarıma bakması için adresimi verdim. bunu izleyen günlerde mail ve chat dostluğumuz sürdü. ikimiz de birbirimize farklı şeyler hissediyor ama bunun yanlış anlaşılmasından korktuğumuz için hep arkadaşlık temennilerini yeniliyorduk. sonunda ben de onun fotoğrafını gördüm.
artık ilerleyen güven ve dostluğumuz ardından ben yine bir chat gecesinde, “daha fazla beklemenin bir anlamı yok artık tanışalım”dememin üzerine buluşma günümüz kararlaştırıldı.
buluşma yeri sinemanın önüydü. oraya gittiğimde sinemaya girmek için bekleyen bir sürü insanla karşılaşınca bir an şok oldum ve üstelik aksi gibi hepsi bana bakıyordu. kendimi topladım ve telefonunu çaldırmayı akıl ettim. o kadar kişinin arasında sonunda beklenen kişinin melodisi çalmaya başlamıştı. o yöne baktığımda kitapçı vitrininin önünde duranın o olduğunu fark ettim. arkasını döndü ve hayatımın bundan sonraki kısmında büyük yer kaplayacak o tatlı gülümsemesiyle yanıma doğru yaklaştı.
“merhaba” dedi. bense “sen o olmayabilirsin. bu yüzden bir soru soracağım. en sevdiğim çizgi film kahramanı hangisi? dedim. birkaç yanlış cevaptan sonra sonunda doğru olanı buldu. sinemaya girdik. oysa birbirimizin yüzünü sadece 5 dakika görebilmiştik.
gittiğimiz ilk film ortama pek uygun değildi. hatta berbat bir seçimdi. filmin adı “şeytan” dı. onun bir suçu yoktu ki, ben seçmiştim…
filmden sonra gerilen sinirlerimizi ancak buz gibi bir dondurma geçirebilirdi. dondurma yerken bol bol konuştuk.
ikinci buluşmamız için 10 gün daha beklemeliydik çünkü istanbul’ a gitmişti. o istanbul’ dayken birbirimizi düşünecek çok zamanımız oldu. döndükten sonra çok şey değişmişti. bu kısa süreli ayrılıkta ikimizde birbirimizden hoşlandığımızı anlamıştık.
onu takip eden zamanlarda sevgimiz katlanarak devam etti. aşkın ne zaman, nerde ve hangi şarlarda size gülümseyeceği hiç belli olmaz. biz o zor anı sanal alemde yakaladık. şimdi 6 aydır her gün tanrıya bizi birbirimize armağan ettiği için dua ediyoruz. ya o gece chate girmeseydik…
internette yazıo olm :)
