42
--- alıntı ---
o cimbom'un simgesiydi
1948 model opel kapitan taksisi, ceketinin mendil cebinde içi su dolu küçük vazosundaki sarı kırmızı çiçekleri ile herkesin sevdiği tribünlerin kaptanının cenaze töreninde gözler, g.saraylı yönetici, teknik heyet ve futbolcuları aradı.
galatasara'ın tribünlerdeki simgesi karıncaezmez şevki dün toprağa verildi. sarı kırmızılı yönetimin yalnızca celal gürcan ve kemal erimtan'la temsil edildiği törende sarı kırmızılı futbolcular ve teknik adamların bulunmayışı yadırgandı. eski başkan ali uras, yönetim kurulu eski üyesi ergun gürsoy, yine eski ünlü futbolcu kadri aytaç, karıncaezmez'i son yolculuğunda yalnız bırakmadı.
ilginç bir kişliği vardı. işte size hayatından kısa notlar...
* 1948 model bir opel kapitan taksisi, ceketinin mendil cebinde de içi su dolu küçük bir vazosu vardı. arabanın dışı bej, içi rengarenk sarı kırmızıydı. vazoların içinde su, onun içinde de sarı kırmızı karanfilller arabaya bambaşka bir hava verirdi. içeri giren müşteri adeta sarı kırmızı renklerden oluşan bir dünyaya adımını atardı. müşterilerine fevkalade saygılıydı.
* diğer takımların fanatik taraftarları onunla dalga geçmek isterdi. o, hiç cevap vermez, bilakis onları sevgi ve saygı ile kucaklardı. hatta ve hatta sorarmış: ‘‘sevgili kardeşler, paranız yoksa, başka zaman verirsiniz.’’
* yıllar sonra arabası büyük bir kaza geçirdi. g.saray spor kulübü'nden istediği tek şey ona bir araba almalarıydı. ve şöyle derdi: ‘‘ben size bunu her ay taksitler halinde öderim.’’ ancak ne yazık ki, onun bu arzusu hiçbir g.saray yönetimi tarafından yerine getirilmedi. hep lafta kaldı.
* hastalığında başucunda kızkardeşi ona sahip çıktı. tek kolu kesildi. son yılları büyük sıkıntı ve acılar içinde geçti. o, büyük bir g.saraylı idi. ama ne yazık ki, g.saray onu çok çabuk unuttu.
* öldüğü odanın kapısından duvardaki boyalarına, yatağındaki çarşaflarına kadar hepsinin renki sarı kırmızı idi. en önemlisi de bağcılar'daki bu evi kendisinin değil, kardeşinindi.
* küçük odasında onu en çok teselli eden iki büyük fotoğraf vardı. biri taçsız kral metin oktay'ın, diğeri g.saray kaptanı turgay şeren'in. kardeşi aynen şunu söylerdi: ‘‘her sabah yatağında doğrulur, bu çok sevdiği iki g.saraylı için dua eder ve gözyaşlarına boğulurdu.’’
* metin oktay'ın ölümü ona çok dokundu. ve odasındaki fotoğrafın altına bir vazo çiçek, her gün sarı kırmızı güllerle, karanfillerle değiştirilerek, metin oktay'ın hatırasını yaşatırdı. çok duygusal bir adamdı.
--- alıntı ---
kaynak: http://webarsiv.hurriyet.com.tr/...000/03/25/192003.asp
o cimbom'un simgesiydi
1948 model opel kapitan taksisi, ceketinin mendil cebinde içi su dolu küçük vazosundaki sarı kırmızı çiçekleri ile herkesin sevdiği tribünlerin kaptanının cenaze töreninde gözler, g.saraylı yönetici, teknik heyet ve futbolcuları aradı.
galatasara'ın tribünlerdeki simgesi karıncaezmez şevki dün toprağa verildi. sarı kırmızılı yönetimin yalnızca celal gürcan ve kemal erimtan'la temsil edildiği törende sarı kırmızılı futbolcular ve teknik adamların bulunmayışı yadırgandı. eski başkan ali uras, yönetim kurulu eski üyesi ergun gürsoy, yine eski ünlü futbolcu kadri aytaç, karıncaezmez'i son yolculuğunda yalnız bırakmadı.
ilginç bir kişliği vardı. işte size hayatından kısa notlar...
* 1948 model bir opel kapitan taksisi, ceketinin mendil cebinde de içi su dolu küçük bir vazosu vardı. arabanın dışı bej, içi rengarenk sarı kırmızıydı. vazoların içinde su, onun içinde de sarı kırmızı karanfilller arabaya bambaşka bir hava verirdi. içeri giren müşteri adeta sarı kırmızı renklerden oluşan bir dünyaya adımını atardı. müşterilerine fevkalade saygılıydı.
* diğer takımların fanatik taraftarları onunla dalga geçmek isterdi. o, hiç cevap vermez, bilakis onları sevgi ve saygı ile kucaklardı. hatta ve hatta sorarmış: ‘‘sevgili kardeşler, paranız yoksa, başka zaman verirsiniz.’’
* yıllar sonra arabası büyük bir kaza geçirdi. g.saray spor kulübü'nden istediği tek şey ona bir araba almalarıydı. ve şöyle derdi: ‘‘ben size bunu her ay taksitler halinde öderim.’’ ancak ne yazık ki, onun bu arzusu hiçbir g.saray yönetimi tarafından yerine getirilmedi. hep lafta kaldı.
* hastalığında başucunda kızkardeşi ona sahip çıktı. tek kolu kesildi. son yılları büyük sıkıntı ve acılar içinde geçti. o, büyük bir g.saraylı idi. ama ne yazık ki, g.saray onu çok çabuk unuttu.
* öldüğü odanın kapısından duvardaki boyalarına, yatağındaki çarşaflarına kadar hepsinin renki sarı kırmızı idi. en önemlisi de bağcılar'daki bu evi kendisinin değil, kardeşinindi.
* küçük odasında onu en çok teselli eden iki büyük fotoğraf vardı. biri taçsız kral metin oktay'ın, diğeri g.saray kaptanı turgay şeren'in. kardeşi aynen şunu söylerdi: ‘‘her sabah yatağında doğrulur, bu çok sevdiği iki g.saraylı için dua eder ve gözyaşlarına boğulurdu.’’
* metin oktay'ın ölümü ona çok dokundu. ve odasındaki fotoğrafın altına bir vazo çiçek, her gün sarı kırmızı güllerle, karanfillerle değiştirilerek, metin oktay'ın hatırasını yaşatırdı. çok duygusal bir adamdı.
--- alıntı ---
kaynak: http://webarsiv.hurriyet.com.tr/...000/03/25/192003.asp
