13
çanakkale savaşı'nın kahraman gazilerinden ivrindi mallıca köyü'nden hacı azman dede anlatıyor :
''cepheye gönderilen askerler arasında 15-17 yaşlarında çocuklar dikkatimi çekti. bu gençler istanbul galatasaray lisesi öğrencisi, gönüllü delikanlılardı..
çoğunun sakalı, bıyığı bile çıkmamıştı.hayatlarında tüfek görmemiş, silah kullanmamış gencecik çocuklar. o gün çok sınırlı saatler içersinde onlara tüfek tutmayı ,nişan almayı, ateş etmeyi öğrettim..
ertesi gün mevzilerde ateş altındaydık. mermiler vızıldıyor,
makineli tüfek tarakaları kulakları çınlatıyor, patlayan bombalar etrafı cehenneme çeviriyordu...
galatasaray'lı 15-17 yaşındaki gençler birbirlerine sokulmuşlar, korku dolu gözlerle bakışıyorlardı ki içlerinden biri
bir zafer şarkısı söylemeye başladı...
''annem beni yetiştirdi bu ellere yolladı...
al sancağı teslim etti allah'a ısmarladı...''
bu marşa yanındaki, onun yanındaki derken hepsi bir ağızdan
katıldılar... kurşunlar vınlıyor, bombalar patlıyor ecel tırpanı yaralıların acı feryatlarının yükseldiği mevzilerde ölüm dağıtırken galatasaray'lı gençler bu siperlerde ne için bulunduklarını sanki dünyaya ilan ediyorlardı...
''annem beni yetiştirdi bu ellere yolladı...
al sancağı teslim etti allah'a ısmarladı...
boş oturma, çalış dedi, hizmet eyle vatana...
sütüm sana helal olmaz, saldırmazsan düşmana...''
galatasaray'lı gençler o gün ölüme böyle meydan okudular...
arkadan ''allah ! allah!'' nidalarıyla birer yırtıcı panter gibi
düşman mevzilerine saldırarak şehadet şerbetini içtiler...
istanbul'a gidip yolu beyoğlu'na düşenler galatasaray lisesi'nin bahçesindeki anıtta bu kahraman çocukların isimlerini görebilirler...
sizi hiç unutmadık ve unutmayacağız ...
''cepheye gönderilen askerler arasında 15-17 yaşlarında çocuklar dikkatimi çekti. bu gençler istanbul galatasaray lisesi öğrencisi, gönüllü delikanlılardı..
çoğunun sakalı, bıyığı bile çıkmamıştı.hayatlarında tüfek görmemiş, silah kullanmamış gencecik çocuklar. o gün çok sınırlı saatler içersinde onlara tüfek tutmayı ,nişan almayı, ateş etmeyi öğrettim..
ertesi gün mevzilerde ateş altındaydık. mermiler vızıldıyor,
makineli tüfek tarakaları kulakları çınlatıyor, patlayan bombalar etrafı cehenneme çeviriyordu...
galatasaray'lı 15-17 yaşındaki gençler birbirlerine sokulmuşlar, korku dolu gözlerle bakışıyorlardı ki içlerinden biri
bir zafer şarkısı söylemeye başladı...
''annem beni yetiştirdi bu ellere yolladı...
al sancağı teslim etti allah'a ısmarladı...''
bu marşa yanındaki, onun yanındaki derken hepsi bir ağızdan
katıldılar... kurşunlar vınlıyor, bombalar patlıyor ecel tırpanı yaralıların acı feryatlarının yükseldiği mevzilerde ölüm dağıtırken galatasaray'lı gençler bu siperlerde ne için bulunduklarını sanki dünyaya ilan ediyorlardı...
''annem beni yetiştirdi bu ellere yolladı...
al sancağı teslim etti allah'a ısmarladı...
boş oturma, çalış dedi, hizmet eyle vatana...
sütüm sana helal olmaz, saldırmazsan düşmana...''
galatasaray'lı gençler o gün ölüme böyle meydan okudular...
arkadan ''allah ! allah!'' nidalarıyla birer yırtıcı panter gibi
düşman mevzilerine saldırarak şehadet şerbetini içtiler...
istanbul'a gidip yolu beyoğlu'na düşenler galatasaray lisesi'nin bahçesindeki anıtta bu kahraman çocukların isimlerini görebilirler...
sizi hiç unutmadık ve unutmayacağız ...
