191
cuma gününden beri maçı yaşamaya başladığım derbi mücadelesi. normalde anneme bile maçlardan pek bahsetmezken, yok icardi şöyle demiş, yok osimhen antrenmanda yer almış diye söylerken buldum kendimi. açıkçası herkeste mi böyle bilmiyorum fakat şimdiden maçı yaşıyorum. artık pazartesi akşamı gelsin istiyorum ve maçı izleyelim. canım galatasaray'a çok güveniyorum ve son 5 yılda olduğu gibi bu derbiden bir zafer daha çıkaracağımıza, o meşhur maç sonu zafer pozunun geleceğine kalpten inanıyorum. yeter ki aslanlarımız, yedek oyuncular dahil bizim gibi inansınlar. biz o stadyumda karanlıkta kupa kaldırdık, son 5 yıldır inanılmaz zaferler kazandık. yani özetle yaş ne olursa olsun çocukluğundaki o heyecan, gençliğindeki o heyecan özellikle bu derbi için değişmiyor. içimi dökeyim dedim umarım abartı bulmamışınızdır bu yazımı.
