20
yine o zamanlar da fenerliler şimdiki gibi hezeyanlardaydı. çok şanssız bir şekilde şampiyonluğu kaybettiğimiz senenin ertesi bu sezon. avrupa kupası almış galatasaray'dan çok daha iyi olduklarını düşünüyorlardı bundan dolayı da şampiyonlar liginde baya umutlulardı. o sezon lyon'a da kendi evlerinde son dk golüyle yenilmişlerdi. yine de çok net hatırlıyorum önce yenilmelerine şok oluyorlardı, sonra yavaş yavaş bari bir galibiyeti alalım moduna girdiler, devamında bari bir puan olsun alalım diye geziniyorlardı. son maçın son dakikasına kadar da bu umutları devam etmişti ama o zamanlar da aynı şimdiki gibi çirkef ve çamur olan rakibimiz gereken cezayı bulmuştu. biz galatasaraylılar için bir önceki sezon akılları sıra bizi küçümseyen bu cahillerin gittikçe futbol konusu açmaktan kaçınmasını izlemek büyük keyif vermişti. ilgili maçta rivaldo topun başına geçince cocuk aklımla bildiğim tüm duaları okumuştum, sonra da goooollll diye bütün evi turlamıştım. bakın, o zamanlar avrupada türk takımını desteklemeyene neredeyse hain gözüyle bakılıyordu ama benim için eli cebinde galatasaray hakkında ahkam kesen fenerbahçelilerdense elin ecnebisi çok daha yeğdi. ta o zamandan geliyor ve hiçbir zaman haksız çıkarmadı beni bu fenerbahçe nefreti.
