260
gücsüz takimlarin nerede olduklarnin farkinda olmasi ve sonuna kadar mücadele etmeleriyle müthis zevk veriyor. ama bizi delirten hususlarda mevcut vuvuzela disinda. avrupanin baba diye tabir edilen ülkelerinin takimlari adeta dökülüyor. nerde o sertlikleri, nerde o ekolleri dedirtiyor. diger tarafa bakiyorsun afrika takimlari gercekten rezalet ve beni en cok cileden cikaran da afrika takimlari. bir kita bir turnuvaya bu kadar mi kötü hazirlanir diyor insan afrika takimlarini görünce. masallah topu kapan füzeyi yolluyor tribünlere. kac tane sagdan soldan kacan bos adama pas atilmadi, kac tane orta acilmasi gerekilen yerde kaleye abanildi ben artik sayamiyorum. isin ilginc tarafi bosa kacan arkadaslari pas gelmeyince itiraz dahi etmiyorlar. gana takiminin orta sahadan sut cekmezse ölecek hastaligi artik yeter dedirtti. süphesiz turnuvaya damga vuran güney amerika takimlari. söyle bir saymak gerekirse uruguay, meksika, brezilya, arjantin, sili, paraguay. su ana kadar hic biri yenilmedi ve gruptan cikma yolunda bana göre favoriler. dogrusunu söylemek gerekirse böyle bir performans beklenmezdi güney amerika'dan. asya kitasindan japonya'nin hafif kimildamasi, güney kore'nin biraz eslik etmesi yeterli gelmedi bana acikcasi. diger taraftan avustralya hüsran yaratti. herseye ragmen cok degisik bir turnuva oluyor 2. maclar itibariyle. kupanin en büyük rengi ise kesinlikle maradona'li arjantindir ve kupayi onun ellerinde görmek istiyor benim gibi bir cok kisi.
