18
bir başka alt biten maç.
dünya kupası’ndan yavaş yavaş ümidi kesmeye başladığımız şu günlerde günün son maçında son şampiyon italya ve güney amerika elemelerinin sürpriz ekibi paraguay sahne aldı. pirlo’nun sakatlığı italya için en büyük engel olarak gözüküyordu ve son derece doğruydu da. onun yokluğunda takım oyun kurmakta zorluk çekiyor ve bütün yok de rossi’nin omuzlarına kalıyordu. paraguay’da cardozo, santana ve santa cruz gibi isimlerin yedek kalması takımı çok fazla izlemeyen bizler için sürprizdi.
italya maça top yapma anlamında çok iyi başladı. çalımlar, yerden ayağa seri paslarla ilk dakikalarda göze hoş gelen bir oyun koyup maçın geri kalanı için ümit verdiler. meşhur italyan defansıyla rakibine pozisyon da vermediklerinde italya’nın iyi şeyler yapabileceğini düşünmüştüm ama pirlo’nun yokluğunda bu çok da kolay olmayacaktı. hala pas yapabiliyorlardı ama eksik kalıyorlardı oyun kurma anlamında. maç kitlenmişken 39. dakikada duran topta alcaraz gerçekten güzel bir gol attı. paraguay pozisyon bulamasa bile yaptıkları defansla ve ne yaptıklarını bilen oyun anlayışıyla daha bir takım görüntüsündeydi maç boyunca. ikinci yarıda camoranesi ve di natale girdi fakat bu da pek fazla çare olmadı italyanlar için. onlar da golü bir duran toptan buldular ve 1 puanı kopardılar.
maçta dikkatimi çeken en önemli oyuncu pepe’ydi. maçın başında sağ kanatta yardırdığı yetmiyormuş gibi solda da harika bir oyun sergiledi ikinci yarı. paraguay’da ise nelson valdez ve alcaraz’ı beğendim attığı golün dışında. paraguay kalan maçlarda iyi forvetleriyle italya’dan daha çok gol atıp gruptan lider çıkabilir çünkü iki takımın da kalan maçlarında 6 puan alması kolay gözüküyor.
dünya kupası’ndan yavaş yavaş ümidi kesmeye başladığımız şu günlerde günün son maçında son şampiyon italya ve güney amerika elemelerinin sürpriz ekibi paraguay sahne aldı. pirlo’nun sakatlığı italya için en büyük engel olarak gözüküyordu ve son derece doğruydu da. onun yokluğunda takım oyun kurmakta zorluk çekiyor ve bütün yok de rossi’nin omuzlarına kalıyordu. paraguay’da cardozo, santana ve santa cruz gibi isimlerin yedek kalması takımı çok fazla izlemeyen bizler için sürprizdi.
italya maça top yapma anlamında çok iyi başladı. çalımlar, yerden ayağa seri paslarla ilk dakikalarda göze hoş gelen bir oyun koyup maçın geri kalanı için ümit verdiler. meşhur italyan defansıyla rakibine pozisyon da vermediklerinde italya’nın iyi şeyler yapabileceğini düşünmüştüm ama pirlo’nun yokluğunda bu çok da kolay olmayacaktı. hala pas yapabiliyorlardı ama eksik kalıyorlardı oyun kurma anlamında. maç kitlenmişken 39. dakikada duran topta alcaraz gerçekten güzel bir gol attı. paraguay pozisyon bulamasa bile yaptıkları defansla ve ne yaptıklarını bilen oyun anlayışıyla daha bir takım görüntüsündeydi maç boyunca. ikinci yarıda camoranesi ve di natale girdi fakat bu da pek fazla çare olmadı italyanlar için. onlar da golü bir duran toptan buldular ve 1 puanı kopardılar.
maçta dikkatimi çeken en önemli oyuncu pepe’ydi. maçın başında sağ kanatta yardırdığı yetmiyormuş gibi solda da harika bir oyun sergiledi ikinci yarı. paraguay’da ise nelson valdez ve alcaraz’ı beğendim attığı golün dışında. paraguay kalan maçlarda iyi forvetleriyle italya’dan daha çok gol atıp gruptan lider çıkabilir çünkü iki takımın da kalan maçlarında 6 puan alması kolay gözüküyor.
