212
eleştiri kültürünün değil, tüketim topluluğunun etkisi altına girmiş güruhtur. roma'nın bir günde kurulmadığını, başarının bir günde gelmediğini bilmeyen daha doğrusu bu kadar sabrı olmayan topluluktur.
bunun nedenleri var. reklamcıyım. toplumsal psikoloji ve tüketici davranışı psikolojisini biliriz ve bunu işimizde sık sık kullanırız.
bu kadar hızlı sonuç isteyen, bir hataya bile tahammül edemeyen, kaliteli futbolcunun maç içerisindeki anlık performanslarından bile genelleme yapıp iyi futbolcunun kötü olduğunu iddia eden kitle bunu böyle yapmak zorunda bırakıldı. çünkü insanların dikkat aralığı çok kısaltıldı. ama bunun bir sebebi var.
sebebi, tüketim topluluğu. sosyal medya, markalar ve reklamcılar bunun böyle olmasını istiyor. insanlar ne kadar fazla tüketirse, o kadar yenisi için koşullanıyor. fazla tüketim, daha fazla platformda kalmak demek, daha fazla alışveriş demek.
çok değil daha 7-8 yıl öncesine kadar 3-4 dakika süren reklamlarımız vardı. bu kadar uzundu çünkü insanlar ürün hakkında daha çok bilgi almak istiyor, videonun tamamını izliyordu. buna zamanı da vardı, sabrı da. şu an reklamlarda maksimum 25-30 saniyelik videolar kullanıyoruz. çünkü insanların videonun hepsini izleyecek sabrı yok. bir an önce sonuca geçmek istiyor. ne kadar bilgi aldığının çok da bir önemi yok. bakın, para harcayacağı ve doğru bilgi almadığı takdirde para kaybetmesi muhtemel bir aksiyon için bile sabrı yok. çünkü alışkanlıkları hızlıca bir sonraki içeriği tüketmek üzerine oluştu.
filmlerden, dizilere, reklamlara, izlediğimiz videolara kadar her şeyin tüketim süresi azaldı. insanlar artık eskisine göre çok daha hızlı dopamin salgılıyor ve hemen yenisini istiyor. daha hızlı istiyor. kötü olan videoya tahammülü yok, kötü olan hiç bir şeye tahammülü yok.
başarının da öyle. başarının da hızlı gelmesini istiyorlar, paranın da. sosyal medyada bir takipçi kitlem var, yaptığım işle ilgili. insanların sonuca çok daha hızlı ulaşmak istediğini ve asla sabırlı olmadıklarını net görebiliyorum. ve yıllardır işin içinde biri olarak, bunun sadece başarısızlık getirdiğini çok iyi biliyorum.
toplumda oluşan hızlı tüketim patterni, hayatın her alanına sirayet etmiş durumda. hal böyleyken elbetteki futbol seyircileri de eskisinden çok daha sabırsız. lakin bu sabırsızlık başarıyı değil, başarısızlığı getiriyor. futbol da bir iş kurmaya benziyor, sabırla günden güne iyileşerek yeni ve başarılı bir şey inşa ediyorsunuz. ve bu yol hiç de arzu edildiği gibi kısa ve dikensiz değil.
üzgünüm fakat böyle yaşayarak başarıyı yakalamak da çok zor, mutlu bir birey olarak yaşamak da.
bunun nedenleri var. reklamcıyım. toplumsal psikoloji ve tüketici davranışı psikolojisini biliriz ve bunu işimizde sık sık kullanırız.
bu kadar hızlı sonuç isteyen, bir hataya bile tahammül edemeyen, kaliteli futbolcunun maç içerisindeki anlık performanslarından bile genelleme yapıp iyi futbolcunun kötü olduğunu iddia eden kitle bunu böyle yapmak zorunda bırakıldı. çünkü insanların dikkat aralığı çok kısaltıldı. ama bunun bir sebebi var.
sebebi, tüketim topluluğu. sosyal medya, markalar ve reklamcılar bunun böyle olmasını istiyor. insanlar ne kadar fazla tüketirse, o kadar yenisi için koşullanıyor. fazla tüketim, daha fazla platformda kalmak demek, daha fazla alışveriş demek.
çok değil daha 7-8 yıl öncesine kadar 3-4 dakika süren reklamlarımız vardı. bu kadar uzundu çünkü insanlar ürün hakkında daha çok bilgi almak istiyor, videonun tamamını izliyordu. buna zamanı da vardı, sabrı da. şu an reklamlarda maksimum 25-30 saniyelik videolar kullanıyoruz. çünkü insanların videonun hepsini izleyecek sabrı yok. bir an önce sonuca geçmek istiyor. ne kadar bilgi aldığının çok da bir önemi yok. bakın, para harcayacağı ve doğru bilgi almadığı takdirde para kaybetmesi muhtemel bir aksiyon için bile sabrı yok. çünkü alışkanlıkları hızlıca bir sonraki içeriği tüketmek üzerine oluştu.
filmlerden, dizilere, reklamlara, izlediğimiz videolara kadar her şeyin tüketim süresi azaldı. insanlar artık eskisine göre çok daha hızlı dopamin salgılıyor ve hemen yenisini istiyor. daha hızlı istiyor. kötü olan videoya tahammülü yok, kötü olan hiç bir şeye tahammülü yok.
başarının da öyle. başarının da hızlı gelmesini istiyorlar, paranın da. sosyal medyada bir takipçi kitlem var, yaptığım işle ilgili. insanların sonuca çok daha hızlı ulaşmak istediğini ve asla sabırlı olmadıklarını net görebiliyorum. ve yıllardır işin içinde biri olarak, bunun sadece başarısızlık getirdiğini çok iyi biliyorum.
toplumda oluşan hızlı tüketim patterni, hayatın her alanına sirayet etmiş durumda. hal böyleyken elbetteki futbol seyircileri de eskisinden çok daha sabırsız. lakin bu sabırsızlık başarıyı değil, başarısızlığı getiriyor. futbol da bir iş kurmaya benziyor, sabırla günden güne iyileşerek yeni ve başarılı bir şey inşa ediyorsunuz. ve bu yol hiç de arzu edildiği gibi kısa ve dikensiz değil.
üzgünüm fakat böyle yaşayarak başarıyı yakalamak da çok zor, mutlu bir birey olarak yaşamak da.
