96
kendisi profesyonel dünyanın umulmadık bariyerlerini kaldırmayı meslek edinmiş bir kişidir. ve bu mekanizmayı ister sevin ister sevmeyin; futbol endüstrisinde transfer süreçlerinin büyük bölümü lobi faaliyetleriyle sürdürülmektedir.
bu konuda ya avrupa’nın önde gelen kulüplerinden biri (ki bu kulüp sayısı bir elin parmaklarını geçmez) olacaksınız, ya 5 büyük ligden birinin takımı olacaksınız ya da ikna kabiliyeti yüksek profesyonellerle çalışıp onları da mutlu edeceksiniz. bunları yapmadığınız takdirde transfer piyasasanın gözde oyuncularından birini bile takımınıza alamaz, yapacağınız en büyük transfer anadolu kulüplerinin birinde bir sezonluk parlama yapmış oyunculardan biri olur.
dünyadaki menajerlik ağı bundan 20 sene öncesine göre etki alanını çok yükseltmiş durumda. artık her ligde her milli takımda iyi performans gösterme potansiyeli bulunan oyuncu bir kaç bilgisayar uygulaması sayesinde herkesin izleyebildiği bir pazara entegre oluyor. bu pazarın da köpekbalıkları var, manipülatörleri var, spekülatörleri var. sen, hayatında hiç bir oyuncuyla görüşme yapmadan, benim de param var biraz da ben oynayayım diye bu pazara şark kafasıyla girersen, seni parmağında oynatır bu adamlar.
öyle ya da böyle, gardi’yle ya da başkasıyla bizim bu süreçleri profesyonel adamlarla aramızı iyi tutarak, onlara kendimizi iyi anlatarak ve onlardan gelen geri bildirimleri de iyi okuyarak yürütmeye devam etmemiz gerekiyordu. icardi, mertens, torreria, sanchez, ndombele, tete, zaha, ziyech, zaniolo.. bu adamlar pazarda her zaman alıcı bulacak; dünyada futbolla ilgilenen herkesin adını bildiği ve bir vizyon yansıtan teansferlerdi. zaniolo iki yıldır top oynamıyor; atalanta’da şu anda. diğerlerini de bugün pazara sunsak 5 büyük ligde kulüpler kapına sıra olurlar.
şimdi, yaşadığımız bu süreçleri, bu menajerlerle aramızı bozmamızı ve bu kadar akıl yoksunu süreçleri yediremiyorum kendime, kulübüme. avrupa vizyonundan şark kurnazlığına geçiş yaptık yine, yine ve yine! ve aynı isimlerle, aynı zihniyetle. allah akıl fikir versin.
bu konuda ya avrupa’nın önde gelen kulüplerinden biri (ki bu kulüp sayısı bir elin parmaklarını geçmez) olacaksınız, ya 5 büyük ligden birinin takımı olacaksınız ya da ikna kabiliyeti yüksek profesyonellerle çalışıp onları da mutlu edeceksiniz. bunları yapmadığınız takdirde transfer piyasasanın gözde oyuncularından birini bile takımınıza alamaz, yapacağınız en büyük transfer anadolu kulüplerinin birinde bir sezonluk parlama yapmış oyunculardan biri olur.
dünyadaki menajerlik ağı bundan 20 sene öncesine göre etki alanını çok yükseltmiş durumda. artık her ligde her milli takımda iyi performans gösterme potansiyeli bulunan oyuncu bir kaç bilgisayar uygulaması sayesinde herkesin izleyebildiği bir pazara entegre oluyor. bu pazarın da köpekbalıkları var, manipülatörleri var, spekülatörleri var. sen, hayatında hiç bir oyuncuyla görüşme yapmadan, benim de param var biraz da ben oynayayım diye bu pazara şark kafasıyla girersen, seni parmağında oynatır bu adamlar.
öyle ya da böyle, gardi’yle ya da başkasıyla bizim bu süreçleri profesyonel adamlarla aramızı iyi tutarak, onlara kendimizi iyi anlatarak ve onlardan gelen geri bildirimleri de iyi okuyarak yürütmeye devam etmemiz gerekiyordu. icardi, mertens, torreria, sanchez, ndombele, tete, zaha, ziyech, zaniolo.. bu adamlar pazarda her zaman alıcı bulacak; dünyada futbolla ilgilenen herkesin adını bildiği ve bir vizyon yansıtan teansferlerdi. zaniolo iki yıldır top oynamıyor; atalanta’da şu anda. diğerlerini de bugün pazara sunsak 5 büyük ligde kulüpler kapına sıra olurlar.
şimdi, yaşadığımız bu süreçleri, bu menajerlerle aramızı bozmamızı ve bu kadar akıl yoksunu süreçleri yediremiyorum kendime, kulübüme. avrupa vizyonundan şark kurnazlığına geçiş yaptık yine, yine ve yine! ve aynı isimlerle, aynı zihniyetle. allah akıl fikir versin.
