6800
gezi olayları sırasında ciddi ciddi cumhurbaşkanı adayı olarak lanse edilmiş isimdi. hayata dair bir öğreti veriyor tüm bu yaptıklarıyla. ne kadar zengin olursanız olun çocuğunuzun her istediğini, o an yerine getirmeyin. özellikle 80'ler kuşağında bu eğilim daha fazla sanırım.
biz ailemizden baskı gördük, o görmesin. bizim her istediğimiz alınmadı, ona alınsın. biz anne babamızdan korkardık, o korkmasın. özgüveni fazla olsun, bir birey olduğunu küçük yaşta öğrensin. pedagoglar, psikologlar derken uzayıp gidiyor liste. sorsan herkes prens, prenses sahibi. nedir bunun kaynağı bilmiyorum. ancak daha sağlıklı bir süreç oluşturma niyetiyle çıkılan yolda sağlıksız bir hal olmuş durumda her şey.
ted kolej'de çalışan kanadalı bir öğretmen dahi bizim çocukların kabalığı, arsızlığı, terbiyesizliğinden dem vuruyor. o paranın getirdiği şımarıklığı, anne - baba ilgisinin olmayışını, çocuk yetiştirmek yerine bakıcıların eline bırakılarak büyütülen sorunlu bir nesli anlatıyor.
günümüzde yaygınlaşan bu sorunlu vakaların geçmişte daha kısıtlı bir kitlede olmasından ötürü çok da şahit olmadık sanırım. maddi olarak her istediğini elde etmeye alışmış bir insan, annesi ile ilk travmayı yaşıyor. annesinin kaçtığı ismin galatasaraylı olmasının bu öfkesini harladığına inanıyorum.
ülkenin en zengin, en özenilen, öncü ailesi olarak lanse edilen bir aileye mensup olup şirket mantığıyla kurumsal bir yapı oluşturup biraz da finansal destek olduğunda kolaylıkla başarıya ulaşacağını düşünüyordu. ancak comolli - cocu ikilisi ile başlayan yeni bir travma kar topu gibi büyüyor. istediğini elde edemiyor. başarısızlıklarımdan ders aldım, artık kazanma vaktim dediği anda 99 puanla ikinci olarak ruhsal bunalımlara yenisini katıyor. muhtemelen overthinking, obsesif-kompulsif bozukluk da üzerine eklenince kendi kendini yiyip bitirecek bir hal alıyor.
bu adamın bize karşı nefreti artık çok tehlikeli bir hal almaya başlamışır. sonunun nereye varacağını umursamıyor. toplumsal olaylara dahi gebe hareket ve söylemler içerisinde bulunmaktan çekinmiyor. tüm camiayı itham eden ifadelerini arttırarak devam ettirecek olursa sonunu kestiremiyorum. yargı kolu artık görevini yerine getirmek zorunda.
gerçi dünkü sokak serserisi bile mahkemede, hakim karşısında "efendim birtanem" gibi ifadeler kullanmaktan çekinmezken koç neyden çekinecek ki?
yokuş aşağı gidiyoruz. "berlin'de hakimler var" diyebileceğimiz günlere, güven ortamına hiç olmadığı kadar çok ihtiyacımız var.
rivayeti bilmeyenler için link ekleyeyim.
https://www.akademikakil.com/...ler-var/haldunguner/
biz ailemizden baskı gördük, o görmesin. bizim her istediğimiz alınmadı, ona alınsın. biz anne babamızdan korkardık, o korkmasın. özgüveni fazla olsun, bir birey olduğunu küçük yaşta öğrensin. pedagoglar, psikologlar derken uzayıp gidiyor liste. sorsan herkes prens, prenses sahibi. nedir bunun kaynağı bilmiyorum. ancak daha sağlıklı bir süreç oluşturma niyetiyle çıkılan yolda sağlıksız bir hal olmuş durumda her şey.
ted kolej'de çalışan kanadalı bir öğretmen dahi bizim çocukların kabalığı, arsızlığı, terbiyesizliğinden dem vuruyor. o paranın getirdiği şımarıklığı, anne - baba ilgisinin olmayışını, çocuk yetiştirmek yerine bakıcıların eline bırakılarak büyütülen sorunlu bir nesli anlatıyor.
günümüzde yaygınlaşan bu sorunlu vakaların geçmişte daha kısıtlı bir kitlede olmasından ötürü çok da şahit olmadık sanırım. maddi olarak her istediğini elde etmeye alışmış bir insan, annesi ile ilk travmayı yaşıyor. annesinin kaçtığı ismin galatasaraylı olmasının bu öfkesini harladığına inanıyorum.
ülkenin en zengin, en özenilen, öncü ailesi olarak lanse edilen bir aileye mensup olup şirket mantığıyla kurumsal bir yapı oluşturup biraz da finansal destek olduğunda kolaylıkla başarıya ulaşacağını düşünüyordu. ancak comolli - cocu ikilisi ile başlayan yeni bir travma kar topu gibi büyüyor. istediğini elde edemiyor. başarısızlıklarımdan ders aldım, artık kazanma vaktim dediği anda 99 puanla ikinci olarak ruhsal bunalımlara yenisini katıyor. muhtemelen overthinking, obsesif-kompulsif bozukluk da üzerine eklenince kendi kendini yiyip bitirecek bir hal alıyor.
bu adamın bize karşı nefreti artık çok tehlikeli bir hal almaya başlamışır. sonunun nereye varacağını umursamıyor. toplumsal olaylara dahi gebe hareket ve söylemler içerisinde bulunmaktan çekinmiyor. tüm camiayı itham eden ifadelerini arttırarak devam ettirecek olursa sonunu kestiremiyorum. yargı kolu artık görevini yerine getirmek zorunda.
gerçi dünkü sokak serserisi bile mahkemede, hakim karşısında "efendim birtanem" gibi ifadeler kullanmaktan çekinmezken koç neyden çekinecek ki?
yokuş aşağı gidiyoruz. "berlin'de hakimler var" diyebileceğimiz günlere, güven ortamına hiç olmadığı kadar çok ihtiyacımız var.
rivayeti bilmeyenler için link ekleyeyim.
https://www.akademikakil.com/...ler-var/haldunguner/
