3963
güncel durumdaki temel problemlerinden biri, yaptığı şeyi çok çetrefilli ve pahalı şekilde yapması olan takım. ülkerspor'un kapanıp fenerbahçe olduğu, galatasaray ve beşiktaş'a da sponsorluklarla ciddi para verdiği, telekom'un ve karşıyaka'nın ciddi bütçeler ayırdığı bir dönem vardı. o yıllarda rekabetçi ve avrupa'daki ligler arasında seyir zevki yüksek bir türkiye ligi'nden bahsetmek mümkündü. 2010'lara geçtiğimizde farklı şampiyonlar çıkması bir kenara birkaç yılda bir avrupa kupalarının türkiye'ye gelmesiyle bu yatırımların uzun vade karşılıkları alındı, o rekabetçi ortamın meyveleri yenildi.
günümüzde ise türkiye ligi'nde bir şekilde sezonu ilk dörtte bitirmek, o kadar da pahalı ve zor bir olay değil. galatasaray erkek basketbol takımı bile bunu bir şekilde hemen her sene becerebiliyor. ancak mesele burada başlıyor, öyle yollardan geçiliyor ki her sene yarı final görüldüğünde neredeyse bir mucize yaşanmış gibi oluyor.
her yeni gelen yönetimin ilk işi geçmişten kalan bonservis/maaş paralarını ödemek, fiba'daki dosyaları kapatmak oluyor. çoğu zaman olmayacağı bile bile ahbap çavuş ilişkisinden bir koçla sezona başlanıyor, onun listesinde 2 ya da 3. alternatif olan adamlar transfer ediliyor. onlar da "akşam pazarı" denerek son ana bırakılıyor. sezonun belli bölümlerinde bazen panikle, çokça da takımın artık ihtiyacı bağırır hale gelmesinden dolayı ihtiyaçla popülizm arası transferler yapılıyor. sezona göre 2 ya da 3 kere koç değişiyor. sonra ligde küme düşme ve playoff'a kalma hatları belirlendikten sonra, çoğu takım da bizimki gibi çok kısa vadeli düşündüğü için dağılınca, alınan galibiyetlerle bir şekilde kendimizi ilk 4'te buluyoruz.
oysa galatasaray'ın elindeki yerli oyuncu havuzu belli. altyapısından da en azından bencte duracak, 3-4 dakika süre alıp oynayanları dinlendirecek birkaç oyuncu çıkar. her sene 12-15 arası yabancıya saçma sapan kontratlar verip, çoğunu birkaç ayda gönderip, tamamıyla mahkemelik olmaktansa 3-4 tane eli ayağı düzgün yabancıya düzgün kontratlar verip ödemeler yaparak, eldeki yerli oyuncular ve altyapıdan gelecek olan isimlerle, pekala türkiye ligi ilk dört bitirilebilir. üstelik bunun için de çok büyük coaching başarısına falan da gerek olmaz. türkiye ligi evet çok basit bir lig değil ama o kadar zor bir lig de değil...
ha avrupa'da işler o kadar kolay olmaz belki ama, şu an için ana odağımız görünen şampiyonlar ligi'nde zaten öyle de böyle de grupta kalıyoruz. bu formülle yine grupta kalırız en fazla, daha kötüsü olamaz zaten...
her mali/idari kongrede ya da toplantıdaki gürültü yığını arasından sıyrılıp da kulaklara çalınan bir "bu şubeler sırtımızda kambur" nidası var. ve arkasını dolduran asıl gerçek, başka kar zarar analizleri arasında aranırken, aslında buralarda yatıyor.
galatasaray erkek basketbolu 3 sezonluk bir süreçte ortalama 30 yabancıya kontrat veriyor. bunların yine ortalama yarısı sezon başında, diğer yarısı sezonun belli bölümlerinde geliyor. ne kadar "ucuz" denilse de aslında alınan verime göre pahalı transferler oluyor ve en kötü(bizim için iyi aslında) kontrat bile sonunda mahkeme kararıyla kallavi bir şekilde ödeniyor.
yine aynı galatasaray, aynı 3 sezonda sezon başı 3 yeni doğru dürüst oyuncuya toplamda 18 doğru düzgün kontrat vererek 3 senenin sonunda taş gibi bir takım olabilir. bir üstteki paragrafta ite kaka alacağı dereceleri yine yakalar, hatta biraz basketbol şansıyla üstüne bile çıkar. 3. sezonda ise kesinlikle daha büyük hedefleri tutturur.
oysa galatasaray futbolda işler kötü giderse her sene, olmazsa iki senede bir yönetim seçecek. eski yönetim yeni yönetime bir kamyon fiba dosyasını miras bırakacak. seçim öncesi yönetimin yetkisi elinden alınırken nedense bıraktıklarının hesabı sorulmayacak. yeni yönetim seçilecek, mazbata alacak. yönetime oy potansiyeli sebebiyle alınmış yönetim kurulu üyelerinden ikisini sorumlu tayin edecek. bunlar gelecek şubeyle tanışacak. kendi "kadro"sunu staff yapacak. bir yerden para bulup transfer yasağını kaldıracak, kadro kuracak da lige başlayacak...
ondan sonra "bu şubeler hep zarar ediyor".
e ne olacaktı acaba?
günümüzde ise türkiye ligi'nde bir şekilde sezonu ilk dörtte bitirmek, o kadar da pahalı ve zor bir olay değil. galatasaray erkek basketbol takımı bile bunu bir şekilde hemen her sene becerebiliyor. ancak mesele burada başlıyor, öyle yollardan geçiliyor ki her sene yarı final görüldüğünde neredeyse bir mucize yaşanmış gibi oluyor.
her yeni gelen yönetimin ilk işi geçmişten kalan bonservis/maaş paralarını ödemek, fiba'daki dosyaları kapatmak oluyor. çoğu zaman olmayacağı bile bile ahbap çavuş ilişkisinden bir koçla sezona başlanıyor, onun listesinde 2 ya da 3. alternatif olan adamlar transfer ediliyor. onlar da "akşam pazarı" denerek son ana bırakılıyor. sezonun belli bölümlerinde bazen panikle, çokça da takımın artık ihtiyacı bağırır hale gelmesinden dolayı ihtiyaçla popülizm arası transferler yapılıyor. sezona göre 2 ya da 3 kere koç değişiyor. sonra ligde küme düşme ve playoff'a kalma hatları belirlendikten sonra, çoğu takım da bizimki gibi çok kısa vadeli düşündüğü için dağılınca, alınan galibiyetlerle bir şekilde kendimizi ilk 4'te buluyoruz.
oysa galatasaray'ın elindeki yerli oyuncu havuzu belli. altyapısından da en azından bencte duracak, 3-4 dakika süre alıp oynayanları dinlendirecek birkaç oyuncu çıkar. her sene 12-15 arası yabancıya saçma sapan kontratlar verip, çoğunu birkaç ayda gönderip, tamamıyla mahkemelik olmaktansa 3-4 tane eli ayağı düzgün yabancıya düzgün kontratlar verip ödemeler yaparak, eldeki yerli oyuncular ve altyapıdan gelecek olan isimlerle, pekala türkiye ligi ilk dört bitirilebilir. üstelik bunun için de çok büyük coaching başarısına falan da gerek olmaz. türkiye ligi evet çok basit bir lig değil ama o kadar zor bir lig de değil...
ha avrupa'da işler o kadar kolay olmaz belki ama, şu an için ana odağımız görünen şampiyonlar ligi'nde zaten öyle de böyle de grupta kalıyoruz. bu formülle yine grupta kalırız en fazla, daha kötüsü olamaz zaten...
her mali/idari kongrede ya da toplantıdaki gürültü yığını arasından sıyrılıp da kulaklara çalınan bir "bu şubeler sırtımızda kambur" nidası var. ve arkasını dolduran asıl gerçek, başka kar zarar analizleri arasında aranırken, aslında buralarda yatıyor.
galatasaray erkek basketbolu 3 sezonluk bir süreçte ortalama 30 yabancıya kontrat veriyor. bunların yine ortalama yarısı sezon başında, diğer yarısı sezonun belli bölümlerinde geliyor. ne kadar "ucuz" denilse de aslında alınan verime göre pahalı transferler oluyor ve en kötü(bizim için iyi aslında) kontrat bile sonunda mahkeme kararıyla kallavi bir şekilde ödeniyor.
yine aynı galatasaray, aynı 3 sezonda sezon başı 3 yeni doğru dürüst oyuncuya toplamda 18 doğru düzgün kontrat vererek 3 senenin sonunda taş gibi bir takım olabilir. bir üstteki paragrafta ite kaka alacağı dereceleri yine yakalar, hatta biraz basketbol şansıyla üstüne bile çıkar. 3. sezonda ise kesinlikle daha büyük hedefleri tutturur.
oysa galatasaray futbolda işler kötü giderse her sene, olmazsa iki senede bir yönetim seçecek. eski yönetim yeni yönetime bir kamyon fiba dosyasını miras bırakacak. seçim öncesi yönetimin yetkisi elinden alınırken nedense bıraktıklarının hesabı sorulmayacak. yeni yönetim seçilecek, mazbata alacak. yönetime oy potansiyeli sebebiyle alınmış yönetim kurulu üyelerinden ikisini sorumlu tayin edecek. bunlar gelecek şubeyle tanışacak. kendi "kadro"sunu staff yapacak. bir yerden para bulup transfer yasağını kaldıracak, kadro kuracak da lige başlayacak...
ondan sonra "bu şubeler hep zarar ediyor".
e ne olacaktı acaba?
