8091
burayı bir imparatorluk gibi düşünün. iyi hükümdarlar olur, kötü hükümdarlar olur. sevilen komutanlar olur, sevilmeyen komutanlar olur. bazen yeri gelir hiç hak etmeyen bile bir şeyler yönetir, bazen mağduriyetler yaşanır, halk huzursuz olur. ama hiçbirimiz imparatorluğa ihanet edemeyiz. isyan ederiz belki ama ne pahasına, bunu tartmadan da hareket edemeyiz.
galatasaray'da sadece erden timur gitti. çok iyi bir adamın kellesi gitti. elbette etkisi olur, galatasaray daha kötü yönetilebilir falan. ama galatasaray yoluna devam ediyor. üst üste 2 şampiyonluğun mirası duruyor. 5. yıldız ve avrupa'da başarı için hayallerimiz devam ediyor. camiasıyla teknik ekibiyle futbolcularıyla taraftarıyla büyük bir güç olarak başarıya hala talibiz. düşmanımız içeride de olabilir ama dışarıdaki düşman galip gelirse galatasaray diz çöker. buna kimse bilmeden dahi hizmet etmemeli. hepimiz psikolojik olarak sağlam olmalı, domino taşı etkisinde olacak bir yıkıma asla izin vermemeliyiz.
erden timur olayı ne ilk ne de son. yakın tarihe bakalım. terim-aysal kavgası, cengiz-elmas-terim kavgası, mancini-hamza-tudor dönemleri. bazı galatasaraylılar o zamanlar maalesef içten içe galatasaray'ın kötülüğüne sevinir olmuştu. kötülüğünü istemese bile ben demiştim diyebileceği felaket tablosunu görebilmek için galatasaray'ın ihtiyaç duyduğu desteğe duyarsız kalmıştı. kısacası takımdan soğumuşlardı. bunların galatasaraylılığı da galatasaray sevgisi de tartışılmaz. ama isimlere olan duygusalca yaklaşımları takımın birliğini her daim olumsuz etkiledi. galatasaray'ın birlik ve beraberliği o dönemlerde bozuldu. hepsi de zamanla atlatıldı çok şükür. bizde fener'de olduğu gibi kan davası olmaz. bizde düşman olanlar bile yeri gelir aynı ortamda birbirinin elini sıkar. aslolan galatasaray'dır mantalitesi galatasaray'ın yazılı olmayan anayasa maddelerinden birisidir çünkü.
taraftar tepki gösterecek, herkes acımasız olsa da eleştiri hakkını kullanacak ama galatasaray'ın menfaatlerine zarar verilmeyecek şekilde bunlar olmalı. bu kaos psikolojisinden bir an önce çıkıp önümüze bakmalıyız. galatasaray'ın seveni olduğu kadar düşmanı da çok. galatasaray kendi bacağına sıksa bile her zaman aslandır. aslanın yaralı hali bile çok tehlikelidir. bunu herkes bilsin. birilerini çok sevsek de birilerine çok kızsak da hepimiz galatasaray'ın neferleriyiz. bunun bilincinde olmalıyız.
galatasaray'da sadece erden timur gitti. çok iyi bir adamın kellesi gitti. elbette etkisi olur, galatasaray daha kötü yönetilebilir falan. ama galatasaray yoluna devam ediyor. üst üste 2 şampiyonluğun mirası duruyor. 5. yıldız ve avrupa'da başarı için hayallerimiz devam ediyor. camiasıyla teknik ekibiyle futbolcularıyla taraftarıyla büyük bir güç olarak başarıya hala talibiz. düşmanımız içeride de olabilir ama dışarıdaki düşman galip gelirse galatasaray diz çöker. buna kimse bilmeden dahi hizmet etmemeli. hepimiz psikolojik olarak sağlam olmalı, domino taşı etkisinde olacak bir yıkıma asla izin vermemeliyiz.
erden timur olayı ne ilk ne de son. yakın tarihe bakalım. terim-aysal kavgası, cengiz-elmas-terim kavgası, mancini-hamza-tudor dönemleri. bazı galatasaraylılar o zamanlar maalesef içten içe galatasaray'ın kötülüğüne sevinir olmuştu. kötülüğünü istemese bile ben demiştim diyebileceği felaket tablosunu görebilmek için galatasaray'ın ihtiyaç duyduğu desteğe duyarsız kalmıştı. kısacası takımdan soğumuşlardı. bunların galatasaraylılığı da galatasaray sevgisi de tartışılmaz. ama isimlere olan duygusalca yaklaşımları takımın birliğini her daim olumsuz etkiledi. galatasaray'ın birlik ve beraberliği o dönemlerde bozuldu. hepsi de zamanla atlatıldı çok şükür. bizde fener'de olduğu gibi kan davası olmaz. bizde düşman olanlar bile yeri gelir aynı ortamda birbirinin elini sıkar. aslolan galatasaray'dır mantalitesi galatasaray'ın yazılı olmayan anayasa maddelerinden birisidir çünkü.
taraftar tepki gösterecek, herkes acımasız olsa da eleştiri hakkını kullanacak ama galatasaray'ın menfaatlerine zarar verilmeyecek şekilde bunlar olmalı. bu kaos psikolojisinden bir an önce çıkıp önümüze bakmalıyız. galatasaray'ın seveni olduğu kadar düşmanı da çok. galatasaray kendi bacağına sıksa bile her zaman aslandır. aslanın yaralı hali bile çok tehlikelidir. bunu herkes bilsin. birilerini çok sevsek de birilerine çok kızsak da hepimiz galatasaray'ın neferleriyiz. bunun bilincinde olmalıyız.
