3996
bu işlerin buralara geleceğini daha eylül ayından öngörenlerimiz vardı; (bkz: erden timur/#3726109)
42 yaşındayım ve sözlüğün dinozorlarından sayılırım (büyüklerimin ellerinden öperim* ), aklım erdiği günden beri galatasaraylıyım, 12-13 yaşımdan beridir tribüne gider gelirim ve futbol sezonlarını magazin kısmına varıncaya kadar takip etmişliğim çoktur genel olarak; ama ben şunca ömrümde hem içeriden(galatasaray genel kurulu ve üyeleri) hem dışarıdan (koç güdümlü medya-sosyal medya ve bizati ali koç) bu kadar yıpratılmaya/sindirilmeye çalışılan, aleni tehdit edilen, şerefsizce saldırılan başka bir galatasaraylı görmedim.
kurulduğu günden beridir kırılmalar ile büyümüş bir camia bizimkisi;
*metin oktay taraftar sayımızın çok gerilerden gelerek türkiye'nin en fazla taraftarına sahip olmamızı sağlayan kırılmadır.
*jupp derwall öncelikle futbol ama sonrasında sporun her alanında teknik-taktik ve altyapı (fundamentals) konusunda öncelikle galatasaray sonrasında da türkiye için bir batılılaşma kırılmasıdır.
* mustafa denizli şerefli mağlubiyetler ve orta doğulu ağlaklığının bırakılmasını sağlayan, doğruların yapılması halinde avrupa arenasında her disiplinde (sadece futbol değil) dişe diş oynanabileceğini ve kazanılabileceğini öğreten bir mentalite kırılmasıdır.
* karl heinz feldkamp türkiye de asla eksikliğini çekmediğimiz yıldız tozu olan sporcuların bile makine gibi işleyen bir organizasyona dönüşebileceğini gösteren bir disiplin kırılmasıdır.
* fatih terim her gidişi ve gelişiyle galatasaraylılık öz değerlerinin ne olduğunu gösteren ve eğrisiyle doğrusuyla yol haritasını çizen bir öz-benlik kırılmasıdır. (yabancı sporcularımızın bile camiayı sahiplenmesi..vs gibi şimdilerde floryanın suyu diyerek değerini düşürdüğümüz)
fark ettiyseniz kırılımlar hep spor-sporcu-değerler-taraftar ekseninde olmuş. ama yaşanacak bir kırılma daha var önümüzde o da yönetimsel kırılma... bir 10-12 sene önce ünal aysal tarafından ama eğri ama doğru bir şekilde yapılmaya çalışılırken başarısız olunan. o dönemde de gerek kişisel hırslar, gerek başarı paylaşımı konularında yaşanan anlaşmazlıklar sonucu bugünkü kadar ağır olmasa da hem içerden hem dışardan delicesine bir karalama kampanyası vardı hatırlayanlarınız olacaktır.
erden timur bu kırılımı vadediyor bir taraftar olarak bana. batılı anlamda bir yönetim ve idare. galatasaray gerçekten bir dünya markası, bir dünya devi olmak istiyorsa yaşaması gereken son kırılımlardan biri bu yönetimsel olandır.
rakiplerimiz ve hatta siyasi kanat da bunun farkında ki mesnetsizce, arsızca, fütursuzca, kriminal bir şekilde saldırıyorlar kendisine. medya da , sosyal medya da sözde galatasaraylılara söyletiyorlar, koç güdümlü iletişim kanallarında açıkça düşmanlık yapıyorlar, maaşa bağladıkları üyelere yerdirtiyorlar, kısaca son günlerin moda terimi olan şekilde bütün tuşlara basıyorlar.
ağzından salyalar saçarak, kin ve nefret tohumu eken son hatırladığım ömer çavuşoğlu idi... kendisine nefretim çok büyüktü. ne ali şen, ne de aziz yıldırım bu kadar kutuplaştırmamıştı futbol ortamını. yalı çocuğu yaptıklarıyla kendisine rahmet okutur hale geldi şu anda. ülkenin 3 te 2sini birbirine kırdırmak için elinden gelen her şeyi yapıyor. sebebi de eğer galatasaray yönetimsel olarak batılılaşırsa (kırılım yaşarsa) ülkedeki köhne yönetim şekillerinin selasının okunması çok sürmeyecek ardından.
yaşanan her şeyi görüp analiz ettikten sonra benim galatasaraylılığım bana erden timur'un arkasında değil, önünde durmamı söylüyor. gerekirse ona siper olmamı, eleştiri maskesiyle mesnetsizce ona saldıranlara karşı olmamı, onu istemeyenleri istememeyi gösteriyor bana. bir galatasaraylı olarak benim tarafım erden timur'dan yana, doğrusuyla-yanlışıyla... belki haketmediğimiz ama ihtiyacımız olan yönetici profili kendisidir.
sade bir galatasaraylı olarak galatasaraylı büyük ve küçüklerime kendisinin sene başından beri tekrar ettiği bir sözle bitirmek istiyorum bu uzunca yazıyı;
kenetlenin başka galatasaray yok
42 yaşındayım ve sözlüğün dinozorlarından sayılırım (büyüklerimin ellerinden öperim* ), aklım erdiği günden beri galatasaraylıyım, 12-13 yaşımdan beridir tribüne gider gelirim ve futbol sezonlarını magazin kısmına varıncaya kadar takip etmişliğim çoktur genel olarak; ama ben şunca ömrümde hem içeriden(galatasaray genel kurulu ve üyeleri) hem dışarıdan (koç güdümlü medya-sosyal medya ve bizati ali koç) bu kadar yıpratılmaya/sindirilmeye çalışılan, aleni tehdit edilen, şerefsizce saldırılan başka bir galatasaraylı görmedim.
kurulduğu günden beridir kırılmalar ile büyümüş bir camia bizimkisi;
*metin oktay taraftar sayımızın çok gerilerden gelerek türkiye'nin en fazla taraftarına sahip olmamızı sağlayan kırılmadır.
*jupp derwall öncelikle futbol ama sonrasında sporun her alanında teknik-taktik ve altyapı (fundamentals) konusunda öncelikle galatasaray sonrasında da türkiye için bir batılılaşma kırılmasıdır.
* mustafa denizli şerefli mağlubiyetler ve orta doğulu ağlaklığının bırakılmasını sağlayan, doğruların yapılması halinde avrupa arenasında her disiplinde (sadece futbol değil) dişe diş oynanabileceğini ve kazanılabileceğini öğreten bir mentalite kırılmasıdır.
* karl heinz feldkamp türkiye de asla eksikliğini çekmediğimiz yıldız tozu olan sporcuların bile makine gibi işleyen bir organizasyona dönüşebileceğini gösteren bir disiplin kırılmasıdır.
* fatih terim her gidişi ve gelişiyle galatasaraylılık öz değerlerinin ne olduğunu gösteren ve eğrisiyle doğrusuyla yol haritasını çizen bir öz-benlik kırılmasıdır. (yabancı sporcularımızın bile camiayı sahiplenmesi..vs gibi şimdilerde floryanın suyu diyerek değerini düşürdüğümüz)
fark ettiyseniz kırılımlar hep spor-sporcu-değerler-taraftar ekseninde olmuş. ama yaşanacak bir kırılma daha var önümüzde o da yönetimsel kırılma... bir 10-12 sene önce ünal aysal tarafından ama eğri ama doğru bir şekilde yapılmaya çalışılırken başarısız olunan. o dönemde de gerek kişisel hırslar, gerek başarı paylaşımı konularında yaşanan anlaşmazlıklar sonucu bugünkü kadar ağır olmasa da hem içerden hem dışardan delicesine bir karalama kampanyası vardı hatırlayanlarınız olacaktır.
erden timur bu kırılımı vadediyor bir taraftar olarak bana. batılı anlamda bir yönetim ve idare. galatasaray gerçekten bir dünya markası, bir dünya devi olmak istiyorsa yaşaması gereken son kırılımlardan biri bu yönetimsel olandır.
rakiplerimiz ve hatta siyasi kanat da bunun farkında ki mesnetsizce, arsızca, fütursuzca, kriminal bir şekilde saldırıyorlar kendisine. medya da , sosyal medya da sözde galatasaraylılara söyletiyorlar, koç güdümlü iletişim kanallarında açıkça düşmanlık yapıyorlar, maaşa bağladıkları üyelere yerdirtiyorlar, kısaca son günlerin moda terimi olan şekilde bütün tuşlara basıyorlar.
ağzından salyalar saçarak, kin ve nefret tohumu eken son hatırladığım ömer çavuşoğlu idi... kendisine nefretim çok büyüktü. ne ali şen, ne de aziz yıldırım bu kadar kutuplaştırmamıştı futbol ortamını. yalı çocuğu yaptıklarıyla kendisine rahmet okutur hale geldi şu anda. ülkenin 3 te 2sini birbirine kırdırmak için elinden gelen her şeyi yapıyor. sebebi de eğer galatasaray yönetimsel olarak batılılaşırsa (kırılım yaşarsa) ülkedeki köhne yönetim şekillerinin selasının okunması çok sürmeyecek ardından.
yaşanan her şeyi görüp analiz ettikten sonra benim galatasaraylılığım bana erden timur'un arkasında değil, önünde durmamı söylüyor. gerekirse ona siper olmamı, eleştiri maskesiyle mesnetsizce ona saldıranlara karşı olmamı, onu istemeyenleri istememeyi gösteriyor bana. bir galatasaraylı olarak benim tarafım erden timur'dan yana, doğrusuyla-yanlışıyla... belki haketmediğimiz ama ihtiyacımız olan yönetici profili kendisidir.
sade bir galatasaraylı olarak galatasaraylı büyük ve küçüklerime kendisinin sene başından beri tekrar ettiği bir sözle bitirmek istiyorum bu uzunca yazıyı;
kenetlenin başka galatasaray yok
