9
söylememek için şehirden kaçtığım söz öbeği.babaannemgilin yanına köye gittim.çünkü zor işte be zor yani o kornaları o havaifişekleri duymak zor nefret ettiğin insanlar sevinçten deliye dönerken(sanki çok hak etmişler gibi) senin ağlaman zor.futbolla alakası olmayan arkadaşların "şampiyon olduk yeaaa" derken senin onları alaycı ama acı bi bakışla izlemen zor.sözlük uyuyo sanki kimse takmıyo havasında akşam ellerimizi başımızın arasına alıp ne oldu bize nerden nereye diyeceğiz belkide.tamam belki sabır yeminleri ettik falan ama elimizde bişey kalmamış gibi hissediyorum somurtkan bi kaptan sorunlu futbolcular çekip giden artistler neye üzüleceğimizi şaşırdık belkide küçücük bi umudumuz olsaydı keşke şampiyonluk için mucizelerin mucizesi gerçekleşcek olsaydı ama yok işte havlu atalı haftalar oldu geleceğe umutlu bakamıyorum bi işaret yok çünkü.küllerinden doğmak deyimi kullanılır galatasaray için hep 2006 ,2008 deki şampiyonluklar temelinde yatar bu söz.bu sene küllerimizi de süpürdüler heralde doğamadık bir daha o hep inandığımız zor zamanlarda gelen ruh oluşmadı bu sezon.seneye ne olur bilinmez ama bu sezon ağzımızda iğrenç bi tat bıraktı galatasaray bu bir gerçek.
sevinçli edit: entrymi afiyetle yiyiyorum .
sevinçli edit: entrymi afiyetle yiyiyorum .
