3612
geçen kış kendisinin transferi "ben şampiyon olacağım ve bunu şimdiden ilan ediyorum" şeklinde bir gövde gösterisiydi. elimizde kerem aktürkoğlu, rashica, barış alper ve yunus varken üstüne italya milli takımının kanat oyuncusunu alarak resmen şov yapmıştık. öyle bir kadromuz vardı ki juan mata ve zaniolo yedekte bekliyordu, 6 milyon euro bonservis verdiğimiz yusuf demir'e onu bile layık görmeyip kadroya almıyorduk. geçen sene zaniolo transferiyle zirveye ulaşan bu lüks vaziyetin, taraftarımız için "bundan sonra her sene böyle inanılmaz kadrolarımız olacak" düşüncesini doğurmasından endişe etmiştim. özellikle bu yaz "zaniolo'yu satmak zorunda değiliz, bizde oynayacaksın diyelim oynamazsa da yedek bırakalım" diyenlerin çokluğu bu endişemi doğrular nitelikteydi.
geçen sene olağanüstü bir kadromuz vardı ama bu sene olağanüstü bir kadromuz yok. yazın rashica, gomis, yunus akgün ve zaniolo takımdan ayrıldı. yerlerine aldığımız tete, angelino, ziyech ve ndombele umduğumuz gibi fayda vermediler. yalnızca sanchez, zaha ve bakambu'dan verim almışken şimdi bakambu'yu da sattık, üstüne boey de gitti. ciddi manada bir yaprak dökümü yaşadığımızı söylemek mümkün ve ben bu tabloda kızılacak birini göremiyorum. çünkü geçmişten bugüne şöyle bir bakarsak absürt olan geçen seneki kadromuzdu, galatasaray tarihinin neredeyse hiçbir döneminde olağanüstü kadrolarımız olmadı. geçen seneki bolluğun kalıcı olmasını beklemek gerçekçi bir yaklaşım değildi.
çünkü olağanüstü kadro kurmak için olağanüstü bütçeler gerekir, olağanüstü bütçeler için de birilerinin kulübe cebinden para vermesi gerekir. hiçbir yöneticiye "neden galatasaray'a sonsuza kadar para vermiyorsun" diye sorulamaz, çünkü kimsenin zaten kulübe para verme mecburiyeti yoktur. yapılan iyiliği kazanılmış bir hak gibi düşünmek haksızlıktır. galatasaray için cebinden para verenler, bir süre sonra bu parayı veremeyecek hale gelebilirler, bu gayet doğaldır. normal hayat akışında galatasaray'ın 15 milyon euro bonservis verdiği zaniolo'yu yedek oturttuğu bir kadrosu olamaz. bu çok çok ender rastlanacak bir senaryoda yaşanabilir ve fazla uzamadan da sona erer.
zaniolo transferi her ne kadar hepimizi mutlu etse de bahsettiğim gerekçelerle bir kısım taraftarımızın ayarlarını bozup oyunda para hilesi yapmayı öğrenmiş çocuk psikolojisine soktu, kulübün elinde sonsuz bir kaynak var zanneder hale getirdi. normal bir transfer olmaktan çıkıp adeta taraftar doyumsuzluğunun bir simgesi oldu. galatasaray'ı eski günlerine dönmek için bir basamaktan ibaret gören, ilk fırsatta arkasına bakmadan buradan ayrılan bir oyuncuyu zorla oynatmayı düşünen, oyuncunun psikolojisini ve ödenen devasa bonservisin bize nasıl geri döneceğini zerre kadar umursamayan bir kitle yarattı.
geçen sene olağanüstü bir kadromuz vardı ama bu sene olağanüstü bir kadromuz yok. yazın rashica, gomis, yunus akgün ve zaniolo takımdan ayrıldı. yerlerine aldığımız tete, angelino, ziyech ve ndombele umduğumuz gibi fayda vermediler. yalnızca sanchez, zaha ve bakambu'dan verim almışken şimdi bakambu'yu da sattık, üstüne boey de gitti. ciddi manada bir yaprak dökümü yaşadığımızı söylemek mümkün ve ben bu tabloda kızılacak birini göremiyorum. çünkü geçmişten bugüne şöyle bir bakarsak absürt olan geçen seneki kadromuzdu, galatasaray tarihinin neredeyse hiçbir döneminde olağanüstü kadrolarımız olmadı. geçen seneki bolluğun kalıcı olmasını beklemek gerçekçi bir yaklaşım değildi.
çünkü olağanüstü kadro kurmak için olağanüstü bütçeler gerekir, olağanüstü bütçeler için de birilerinin kulübe cebinden para vermesi gerekir. hiçbir yöneticiye "neden galatasaray'a sonsuza kadar para vermiyorsun" diye sorulamaz, çünkü kimsenin zaten kulübe para verme mecburiyeti yoktur. yapılan iyiliği kazanılmış bir hak gibi düşünmek haksızlıktır. galatasaray için cebinden para verenler, bir süre sonra bu parayı veremeyecek hale gelebilirler, bu gayet doğaldır. normal hayat akışında galatasaray'ın 15 milyon euro bonservis verdiği zaniolo'yu yedek oturttuğu bir kadrosu olamaz. bu çok çok ender rastlanacak bir senaryoda yaşanabilir ve fazla uzamadan da sona erer.
zaniolo transferi her ne kadar hepimizi mutlu etse de bahsettiğim gerekçelerle bir kısım taraftarımızın ayarlarını bozup oyunda para hilesi yapmayı öğrenmiş çocuk psikolojisine soktu, kulübün elinde sonsuz bir kaynak var zanneder hale getirdi. normal bir transfer olmaktan çıkıp adeta taraftar doyumsuzluğunun bir simgesi oldu. galatasaray'ı eski günlerine dönmek için bir basamaktan ibaret gören, ilk fırsatta arkasına bakmadan buradan ayrılan bir oyuncuyu zorla oynatmayı düşünen, oyuncunun psikolojisini ve ödenen devasa bonservisin bize nasıl geri döneceğini zerre kadar umursamayan bir kitle yarattı.
