2312
oynattığı aşırı pragmatik futbolun artık italya'da bile karşılık bulmadığı, fakat benim de birçok futbolsever gibi hayranı olduğum teknik adam.
daha teknik direktörlük için genç sayılacak bir yaşta kuşaklar arası farklılıktan ve yeni nesil futbolcuların mental olgunluğa erişememesinden dem vurmaya başlamıştı. adam yönetimi noktasında artık karşısına "onun için ölmeye ve öldürmeye hazırdım" diyen sneijderler, 23 yaşında oğlan değil adam olan lampardlar yerine bambaşka karakterler gelmeye başlayınca sorunlarlar ortaya çıktı.
sportif başarı anlamında en son gerçek başarısı bence manchester united'ı ligde ikinci yapması. orada cidden manu gibi bitik olmasına rağmen kendini şampiyonluk adayı sanmaya devam eden bir takımı city'nin bir sıra altına taşımasının hakkı tam olarak verilmedi. sonrasında spurs'le ve roma'yla bana kalırsa takımların potansiyelinin altında performans gösterdi.
roma'yla gelen konferans ligi şampiyonluğunun büyük bir başarı olduğunu ben yutmuyorum şahsen. roma zaten kadro kalitesiyle o sezonki konferans ligi'nin bir numaralı favorisiydi. serie a'da şampiyonlar ligi biletini hedeflemesi son derece doğal bir kulüple vasat sıralamalar elde etti, ki kadrosu cidden iyi. milan'ın ve juve'nin bu kadar zayıf olduğu ligde sadece bu ikisinin değil bir de atalanta, napoli hatta lazio'nun gerisinde kalması başarısızlıktı.
arabistan'ın futboldaki "atılımı" uzun ömürlü olmayacak gibi, yoksa bir al nassr falan beklerdim açıkçası mou'dan. sanki kendi kariyeri için bir milli takım çalıştırma deneyimi yeni bir sayfa olabilir gibi geliyor bana. nereye giderse gitsin içten içe başarılı olmasını dilemeye devam edeceğim. neden ben de bilmiyorum, çünkü oynattığı futbolu beğenmiyorum esasında. karizma meselesi sanırsam.
daha teknik direktörlük için genç sayılacak bir yaşta kuşaklar arası farklılıktan ve yeni nesil futbolcuların mental olgunluğa erişememesinden dem vurmaya başlamıştı. adam yönetimi noktasında artık karşısına "onun için ölmeye ve öldürmeye hazırdım" diyen sneijderler, 23 yaşında oğlan değil adam olan lampardlar yerine bambaşka karakterler gelmeye başlayınca sorunlarlar ortaya çıktı.
sportif başarı anlamında en son gerçek başarısı bence manchester united'ı ligde ikinci yapması. orada cidden manu gibi bitik olmasına rağmen kendini şampiyonluk adayı sanmaya devam eden bir takımı city'nin bir sıra altına taşımasının hakkı tam olarak verilmedi. sonrasında spurs'le ve roma'yla bana kalırsa takımların potansiyelinin altında performans gösterdi.
roma'yla gelen konferans ligi şampiyonluğunun büyük bir başarı olduğunu ben yutmuyorum şahsen. roma zaten kadro kalitesiyle o sezonki konferans ligi'nin bir numaralı favorisiydi. serie a'da şampiyonlar ligi biletini hedeflemesi son derece doğal bir kulüple vasat sıralamalar elde etti, ki kadrosu cidden iyi. milan'ın ve juve'nin bu kadar zayıf olduğu ligde sadece bu ikisinin değil bir de atalanta, napoli hatta lazio'nun gerisinde kalması başarısızlıktı.
arabistan'ın futboldaki "atılımı" uzun ömürlü olmayacak gibi, yoksa bir al nassr falan beklerdim açıkçası mou'dan. sanki kendi kariyeri için bir milli takım çalıştırma deneyimi yeni bir sayfa olabilir gibi geliyor bana. nereye giderse gitsin içten içe başarılı olmasını dilemeye devam edeceğim. neden ben de bilmiyorum, çünkü oynattığı futbolu beğenmiyorum esasında. karizma meselesi sanırsam.
