273
insan sevdiği birini kaybedince onla gidilen bir yere sürekli gitmek ister, onla izlediği herhangi bir programı izlediğinde ne bileyim sanki yanındaymış gibi hisseder. 2005 senesinde 12 yaşındayken babamı kaybettim. aklımda çocukluğumdan kalan hayal meyal hatırladığım bir anda babam televizyonda kıymetli nejat uygur’u izler hem güler hemde çok överdi. önce nejat uygur sevgim böyle başladı. hem sevdim hem de saygı duydum. sonrasında zaten çocukluğumuzun belkide en eğlenceli programı şahane pazardı. hatta geçenlerde açıp yine youtube’dan bakmıştım. serdar ortaç’ın da olduğu bir programda karpuz kesme oyunu oynuyorlardı. babadan oğula hayatımıza renk katan, kardeşleri ile ilişkileri, aile yaşantısıyla bizlere ışık tutan, kıymetli behzat abi senin burada yazman, seninle aynı platformda bir şekilde de olsa bir arada olmak gerçekten çok duygulandırdı. ha bir de abi ben seni süheyl abi yi hep genç kalacak hep şahane pazar sunacak sanıyordum eskiden :) yıllar akıp gidiyor. bu kadar uzun yazmışken geçmişe dair bende iz bırakanlardan, severek izlediğim değerli kemal sunal ve cüneyt arkın’ı da anmak istedim. umarım ölmeden seni ve süheyl abiyi tekrar şahane pazar sunarken görürüm. saygılar.
