845
geçen sene 17. hafta sonunda üç beraberlik iki mağlubiyeti olan takımımız bu sene şampiyonlar ligi oynamasına rağmen 17. haftayı iki beraberlik bir mağlubiyet ile geçti. ancak yangıncı taraftar piyasaya biraz erken çıktı bu sefer. ıcardi'den erden timur'a giydirilmeyen insan kalmamış yine, hem de daha iyi oyun oynadığımız kadikoy deplasmanından alınan bir puandan sonra.
üstüne üstlük tarihin en büyük oyunları oynanırken. sosyal medya, basın, federasyon, mhk ve hatta devlet tarafından dışlanırken.
evet galatasaray taraftarı körü körüne savunmaz, eleştiriyi bilir. diğer takım taraftarından çok farklıdır. bu vizyon sayesinde de tek başına herkese kafa tutar, başı dik yürür.
ama... büyük bir ama giriyor şahsımca burada. bu kadar memnuniyetsiz, bu kadar yapıcı olmayan şekilde eleştirmek bize yakışmıyor. belki çok tutkudan sonradan pişman olduğumuz şeyler yazıyoruz ancak yapmayın abiler, kardeşler... bir olmamız gerekiyor. teknik ve taktik konuşmamız gerekiyor. eleştiriyi saha içinde bırakmamız gerekiyor. saha dışı için kenetlenmemiz gerekiyor.
bu durumu biraz takımın saha içindeki birliktelikteki noksanlığı ile paralel görüyorum. geçen sene gerçekten altın bir dönemdi. gol sevinçlerinde takım daha bir kenetlenir, maç sonu üçlülerinde arkada bekleyen her futbolcu üçlü çektirene doğru koşardı. bu sene üçlüyü çektiriyor ve bitiyor. gol sevinçlerinde maksimum 2-3 kişi koşuyor. kritik pozisyonlarda bile bir kişi hakemi baskı altına almıyor. bir rehavet, bir salmışlık var.
inanın ki bu küçük ayrıntılar şampiyonluğu belirleyecek bu sene. hele ki saha içi birliktelik geçen seneki kadar yüksek değilken. gelin bu açığı birlikte kapatalım. eleştirelim elbet, ama bu sayede fayda görelim, bu sebepten zarar görmeyelim.
şahsi fikrimce rakip takımın en önem verdiği sezon bu, tüm tuşlara basıyorlar. inanılmaz bir örgütlenme var. bildiğiniz üzere körü körüne savundukları şeyler 90% haksız oldukları şeyler ama içeriden dışarıdan saldırıyor ve pratikte istediklerini alıyorlar.
bu sene de şampiyon olamazlarsa düşecekleri durumu bir düşünün. yaşlı kadroları bir yaş daha atacak, taraftar pes edecek, başkan pes edecek.
bu sebepten şimdi daha yüksek sesle...
üstüne üstlük tarihin en büyük oyunları oynanırken. sosyal medya, basın, federasyon, mhk ve hatta devlet tarafından dışlanırken.
evet galatasaray taraftarı körü körüne savunmaz, eleştiriyi bilir. diğer takım taraftarından çok farklıdır. bu vizyon sayesinde de tek başına herkese kafa tutar, başı dik yürür.
ama... büyük bir ama giriyor şahsımca burada. bu kadar memnuniyetsiz, bu kadar yapıcı olmayan şekilde eleştirmek bize yakışmıyor. belki çok tutkudan sonradan pişman olduğumuz şeyler yazıyoruz ancak yapmayın abiler, kardeşler... bir olmamız gerekiyor. teknik ve taktik konuşmamız gerekiyor. eleştiriyi saha içinde bırakmamız gerekiyor. saha dışı için kenetlenmemiz gerekiyor.
bu durumu biraz takımın saha içindeki birliktelikteki noksanlığı ile paralel görüyorum. geçen sene gerçekten altın bir dönemdi. gol sevinçlerinde takım daha bir kenetlenir, maç sonu üçlülerinde arkada bekleyen her futbolcu üçlü çektirene doğru koşardı. bu sene üçlüyü çektiriyor ve bitiyor. gol sevinçlerinde maksimum 2-3 kişi koşuyor. kritik pozisyonlarda bile bir kişi hakemi baskı altına almıyor. bir rehavet, bir salmışlık var.
inanın ki bu küçük ayrıntılar şampiyonluğu belirleyecek bu sene. hele ki saha içi birliktelik geçen seneki kadar yüksek değilken. gelin bu açığı birlikte kapatalım. eleştirelim elbet, ama bu sayede fayda görelim, bu sebepten zarar görmeyelim.
şahsi fikrimce rakip takımın en önem verdiği sezon bu, tüm tuşlara basıyorlar. inanılmaz bir örgütlenme var. bildiğiniz üzere körü körüne savundukları şeyler 90% haksız oldukları şeyler ama içeriden dışarıdan saldırıyor ve pratikte istediklerini alıyorlar.
bu sene de şampiyon olamazlarsa düşecekleri durumu bir düşünün. yaşlı kadroları bir yaş daha atacak, taraftar pes edecek, başkan pes edecek.
bu sebepten şimdi daha yüksek sesle...
