3896
yetmişli yılların sonu, seksenlerin başı erkek basketbol takımımız için kabus gibiydi. faruk süren'in şubenin başına geçişiyle, atılım başladı, çok zor ve önemli transferler yapıldı. dawkins, nihat iziç, michael, turgay demirel, mehmet ali tlabar, ömer büyükaycan, mehmet baç aklıma öncelikle gelenler. bu hamle iki şampiyonluk getirdi. fenerbahçe'nin esamesi bile okunmuyordu o yıllarda. sonra yine ülker'in devreye girmesiyle bir bocalama yaşandı. hakan yörükoğlu gibi çok zor bir transferi de gerçekleştirdik bu arada. faruk süren kulüp başkanı olunca dedik artık denizde, kara da ölüm yok bize. ilginç bir şekilde faruk süren üvey evlat olarak davrandı basketbola. son birkaç yıla kadar ünal aysal devreye girmesiyle kısa süreli bir zirve, sonra yeniden düşüş. tabi ergin ataman faktörü de önemliydi. nef ve erden timur devreye girdi, yine bir umut, ancak timur tıpkı süren de olduğu gibi, futbola ağırlık verince, yine hüsran, yine hüsran. bu arada bize en büyük düşmanlığı yapan euroleage haklarını fenerbahçe'ye devreden ülker yaptı.
