44
insan. benden büyükler ve küçükler, eminim benden çok daha iyi biliyorlardır lakin, bende bir renktaşları olarak birkaç şey söylemek isterim.
sporcuların, özellikle aşinası olduğum/uz futbol sporuna, gönül verdiğimiz bu sporun maalesef bazı handikapları mevcut.
kısaca; öncelikle, sporcunun kendine bakıyor oluşu, uykusu, beslenmesi, uyanması günlük rutinleri, antrenmanları, maç ritmi derken, bunların tamamının bir süreç olduğu, bu adaptasyon sürecinin ne kadar olacağı, kendisi ve hocasıyla alacakları kararlardan ve sporcunun özellikle ve öncelikle antrenman sahasında hocaya verdiği sinyallerle doğrudan ilişkilidir.
geçmişten bu yana sezon başları önemlidir der büyüklerimiz, hocalarımız. sağlıklı bir kamp sürecinden sonra alışmış kas gruplarının ve vücut oksijen durumlarının, bir rutine bağlandığında, çok ekstrem bir durum olmadığı takdir de, nüksedecek bir süreklilikte yoksa, sporcuyu ve ritmini daima (genel olarak, mental kısmi saymıyorum) yukarı doğru bir ivme kazandırır.
futbolda süreklilik anahtar kelimedir, bunu sözlükte okuduğum dönem sürekli yazmak isteyip, bir türlü fırsatını bulamamıştım. artık söylüyorum. teknik direktörlerinde lige ambargo koyması için bir süreklilik gerekir, özellikle son 20 sene bunun örnekleriyle doludur, kafanızı nereye çevirseniz görürsünüz.
oyuncu hasbelkader bireysel olarak bir şeyler yapmış sonrasında gelip takıma dahil olmuş, kısa süreler içinde belli ki takıma adapte olsun ama çok fazla yüklenmesin diye, gerçek kimliğini gizlemişse, bu aldığı "talimat" icabıdır muhtemelen. çünkü hazır değil bu adam.
süreklilik arkadaşlar, süreklilik. eminim sizde biliyorsunuzdur ama kardeşiniz bir tavsiyedir yazdı buraya. en basit örneği ya, klopp'un teknik direktörlük macerasındaki inişlere çıkışlara bakın veya kendinize bir oyuncu seçin, özellikle eski topraklardan, sakatlık geçmişlerinden, dönüşlerine, adapte oluş, maça çıkış ve ritim yakalayış tarihlerine bakın lütfen. o zaman eminim hazır gelmeyip, küçükte olsa bir sakatlık yaşayıp, adaptasyon sürecindeki sporcunun rehabilite sürecine daha bir hak verirsiniz.
sporcuların, özellikle aşinası olduğum/uz futbol sporuna, gönül verdiğimiz bu sporun maalesef bazı handikapları mevcut.
kısaca; öncelikle, sporcunun kendine bakıyor oluşu, uykusu, beslenmesi, uyanması günlük rutinleri, antrenmanları, maç ritmi derken, bunların tamamının bir süreç olduğu, bu adaptasyon sürecinin ne kadar olacağı, kendisi ve hocasıyla alacakları kararlardan ve sporcunun özellikle ve öncelikle antrenman sahasında hocaya verdiği sinyallerle doğrudan ilişkilidir.
geçmişten bu yana sezon başları önemlidir der büyüklerimiz, hocalarımız. sağlıklı bir kamp sürecinden sonra alışmış kas gruplarının ve vücut oksijen durumlarının, bir rutine bağlandığında, çok ekstrem bir durum olmadığı takdir de, nüksedecek bir süreklilikte yoksa, sporcuyu ve ritmini daima (genel olarak, mental kısmi saymıyorum) yukarı doğru bir ivme kazandırır.
futbolda süreklilik anahtar kelimedir, bunu sözlükte okuduğum dönem sürekli yazmak isteyip, bir türlü fırsatını bulamamıştım. artık söylüyorum. teknik direktörlerinde lige ambargo koyması için bir süreklilik gerekir, özellikle son 20 sene bunun örnekleriyle doludur, kafanızı nereye çevirseniz görürsünüz.
oyuncu hasbelkader bireysel olarak bir şeyler yapmış sonrasında gelip takıma dahil olmuş, kısa süreler içinde belli ki takıma adapte olsun ama çok fazla yüklenmesin diye, gerçek kimliğini gizlemişse, bu aldığı "talimat" icabıdır muhtemelen. çünkü hazır değil bu adam.
süreklilik arkadaşlar, süreklilik. eminim sizde biliyorsunuzdur ama kardeşiniz bir tavsiyedir yazdı buraya. en basit örneği ya, klopp'un teknik direktörlük macerasındaki inişlere çıkışlara bakın veya kendinize bir oyuncu seçin, özellikle eski topraklardan, sakatlık geçmişlerinden, dönüşlerine, adapte oluş, maça çıkış ve ritim yakalayış tarihlerine bakın lütfen. o zaman eminim hazır gelmeyip, küçükte olsa bir sakatlık yaşayıp, adaptasyon sürecindeki sporcunun rehabilite sürecine daha bir hak verirsiniz.
