2837
öncelikle kendi fikrimi söyleyeyim. çok tuttuğum bir oyuncu değil. fiziğinin, yakışıklılığının ve mancini hocamın sürekli kendisini milli takıma almasının değerine değer kattığını düşünüyorum. elbette çöp demek için yazmıyorum bunları, ancak çok kalın futbolcu sevmiyorum ben. mevkisi de tam belli değil. öldürücü şutlarının yanına aygır gibi bir güç ve gözle görülür hız da ekleyince elbette zaniolo özel bir oyuncu oluyor. ancak bu 3 husus italyan bir dünya yıldızı olmak için bence yeterli değil. daha birçok parametre lazım. eksiklerini de tek tek daha önceki zanilo entrylerimde yazdım, tekrar etmeyeceğim. kısaca özetlemek gerekirse taraftarımızın beğendiği kadar beğenmiyorum ben.
ancak futbolculuğunu herkes kadar tutmamanın yanında kendisini gerçekten çok sevdim. gerçekten çok güzel adam. dışlanmış bir adam olarak, psikolojik bunalımların ortasında geldi. geldi adam kendini doğal afetin içinde buldu, depremzedelere koli yaparak merhaba dedi bize. ilk forma giydiği lig maçını attığı golle 1-0 kazandık. adam sonra (haklı olarak rashica çok formdaydı) forma yüzü göremedi. ligin sonuna kadar 11 başlamadı. yine de bir kez bile husursuzluk çıkarmadı, şampiyon olduğumuz gün çılgınlar gibi takımla sevindi, son maç 11 fırsatı buldu, fenerbahçeyi parçalayıp çöpe attı. yaz geldi, ya satsak mı falan derken 1 haftadan çıktık kendisinden. gittiği gün bile okan hoca'nın yüzüne gülüyor, elini sıkıyordu.
kısacası çok problemli olduğu söylenen bir adam, birçok problem çıkarabileceği ortam oluşmasına rağmen, hiç problem çıkarmadı. oyna dedik oynadı, otur dedik oturdu. kupasını kazandı, 9 yıldır evimizde yenemediğimiz fener'i darmadağın etti, git dedik gitti. kendisini bu taraftar hep iyi hatırlayacak.
ancak futbolculuğunu herkes kadar tutmamanın yanında kendisini gerçekten çok sevdim. gerçekten çok güzel adam. dışlanmış bir adam olarak, psikolojik bunalımların ortasında geldi. geldi adam kendini doğal afetin içinde buldu, depremzedelere koli yaparak merhaba dedi bize. ilk forma giydiği lig maçını attığı golle 1-0 kazandık. adam sonra (haklı olarak rashica çok formdaydı) forma yüzü göremedi. ligin sonuna kadar 11 başlamadı. yine de bir kez bile husursuzluk çıkarmadı, şampiyon olduğumuz gün çılgınlar gibi takımla sevindi, son maç 11 fırsatı buldu, fenerbahçeyi parçalayıp çöpe attı. yaz geldi, ya satsak mı falan derken 1 haftadan çıktık kendisinden. gittiği gün bile okan hoca'nın yüzüne gülüyor, elini sıkıyordu.
kısacası çok problemli olduğu söylenen bir adam, birçok problem çıkarabileceği ortam oluşmasına rağmen, hiç problem çıkarmadı. oyna dedik oynadı, otur dedik oturdu. kupasını kazandı, 9 yıldır evimizde yenemediğimiz fener'i darmadağın etti, git dedik gitti. kendisini bu taraftar hep iyi hatırlayacak.
