fenerbahçelilerle futbol konuşmak

bir çok fenerli gördüm, çok yakın arkadaşlarım da oldu, hepsinin fenerbahçe hakkında değişik duyguları, düşünceleri var. hepsinin başarısızlıkla ilgili farklı bahanesi var. neyse önemli değil bunlar.

3 hafta önce yaşadığım ülkede bir çocukla tanıştım. benden 7 yaş küçük. arkadaş ortamında tanıştık, denize falan gittik hep beraber, bunlar sürekli içiyor, ben araba kullanacağım için öyle takılıyorum, çok içmedim. bunların kafa zoom oldu.

dönüş yolu 30 dak falan sürüyor. fenerbahçe'den konu açıldı. bu yeni tanıştığım çocuk başladı ağlamaya. arkada ağlıyor. ağlıyor da neden ağlıyor anlamıyorum. dönüp bakamıyorum gerçekten mi ağlıyor diye, arada burnunu falan çekiyor. gerçekten ağlıyor. yeni tanıştık bir şey de diyemiyorum derken ben fenerbahçe için canımı verirdim ama artık vermem diye açtı konuyu. noluyor aq dedim.

çocuk aziz yıldırım'a tapıyor. anamdan, babamdan daha çok seviyorum, koskoca camia onu yalnız bıraktı, kimse sahip çıkmadı diyor. şike sürecine falan girsem kapıyı açıp atlayacak başımıza iş alacağız. efsane başkandı, ali koç'u gördük 4 senede neler yaptığını dedim teselli ettim biraz ama ağlaması durmadı. aziz yıldırım şikeden içeride yattığı ve seçimde yenildiği için çok içerlemiş. hayatım boyunca daha kötüsünü görmem herhalde.