16
2002 yılında papazın çayırında ramazan ayının ilk gününde 11 yaşında bir çocuk olarak bütün günü oruclu geçirip gerçekleştirdiğim olaydır.babamın işi vesilesiyle tek maç izleme fırsatım ezeli rakibin stadıydı ve ben 2.kez bütün sene bu maçı bekledim.okulda arkadaşlarıma babamın bana bu maçı söz verdiğinden bahsedip övündüm.maç öncesi "ayağa kalkmayan cimbomlu olsun" tezahuratında inatla oturdum.o yaşa kadar öğrendiğim küfürleri gözümün aldığı her taraftara içimden olmak şartıyla ettim.tuttuğum takımın taraftarları kendilerine ayrılan bölüme gelince yüzümde bir gülümseme oluştu.ama kafamda hem soğuktan hem de mecburiyetten giymek zorunda olduğum rakip takım beresi beni ele vermiyordu.maç başlamıştı.tıklım tıklım tribünde kısa boyuma rağmen görebileceğim bir yere sıkıştım.içimden dualarımı ettim.ilk yarı 2-0 aleyhimize bitmesine rağmen çok inançlıydım.lakin inanç yetmedi o rezalet sonucu aldık.oradan uzaklaşmak istedim bir yandanda ertesi gün okula nasıl gideceğimi düşünüyordum.babamın hesap kitap işleri anca maçtan 3 saat sonra bitiyordu.ağladım zırladım gitmek istiyorum dedim.taksi parasını kaptım atladım evi tarif ede ede geldim.maç yetmedi bide taksici uzun yoldan götürerek geçirmişti.maçın gerçekten oynandığını televizyondan izledikçe farkettim.
