galatasaray

öyle büyüktür ki ülkenin en prestijli ve en zengin ailesinin üyesini alay edilecek konuma düşürür. rakipler bile keşke ülkeyi galatasaray yönetse diyecek duruma gelir. başarısızlığa o kadar tahammülsüzdür ki aksayan her şeyi başkanından teknik heyetine futbolcusundan taraftarına(evet biz de zamanında yanlışlar yaptık ve kendimizi düzelttik) kadar hızla değiştirir. dünya yıldızı futbolcular kendisini kulüpten büyük göremez. görmeyenler zaten burada başarılı olur ve tarihe geçer(hagi, taffarel, sneijder diye gider). başka takımda olsa egodan patlayacak futbolcuların söyledikleri iki çift söz(fener ağlama) gelecek nesillere miras olarak kalır(belhanda ve icardi). kimilerinin uzun yıllardır hayalini kurduğu şampiyonluk kupası galatasaray için aslında asıl hedefine giden bir kısayoldur. birkaç gün sevinilir ve biter.

galatasaray öyle büyüktür ki rakiplerin akıl sağlığıyla oynar.