ankara

turkcell super lig'de üç takıma ev sahipliği yapan şehir. seveni çoktur, o yüzden kabalaşmadan derdimi anlatmaya çalışacağım. dışardan göründüğü gibi ne kozmopolit ne de tipik bir anadolu şehridir. içinde çok saygın insanların da bulunduğu memur diye tabir edilen kesim, ankara kırolarının çok büyük çoğunluğunu oluşturduğu ayrı bir kesim ve öğrencilerden oluşan diğer bir kesim vardır. ama bu öğrenciler arasında içlerinde olmayanların bilemeyeceği inanılmaz bir sınıf ve statu farklılığı vardır. mesela istanbul'daki gibi aynı masada aynı caddede bulunmaları mümkün değildir. herkes kendi sosyoekonomik durumuna göre mekan seçer. ankaralı yazarlar izmirliler'den az falan değil bence. onlar bu şehrin oluşturduğu keskin sınır çekilmiş sosyal hayatlarında entegre olma sıkıntısı çekiyorlar. ben de yıllarca ankara'da okudum, inanın hala orda olsam zirve falan aklımın ucundan geçmezdi. çünkü tüm yazarların ortak buluşabileceği ve yadırgamayacağı bir sokak bile yok; belki stadyum veya salon olabilir. adana'da bile dört tane birbiriyle tek ortak noktası galatasaray olan yazar toplandı ve çok güzel vakit geçirdi. o yüzden bu şehirden zirveler, organizasyonlar toplam nüfusu ve öğrenci sayısı çok daha az olan izmir'le karşılaştırıldığında çok cılız çıkar.