ali koç

kaybedenler kulübü onursal başkanı. hayatımda bu kadar varlık, doğuştan zenginlik içinde olup da bu kadar loser bir şahıs görmedim.
bir de komik anım vardır:
kendisinin başkanlığından 2 yıl kadar önce bir sanatçıya gitar çalmak için fbtv'ye gelmiştim. canlı yayında eserler çalındı, yayın başarıyla bitirildi. akabinde konuk koordinatörü bizi stadın arka kapısına götürdü. ama benim arabam deniz tarafında olduğundan koskoca mahalleyi yürümek yerine izin alıp stadın arazisine tekrar girdim ve yan taraftan geçmeye başladim. o esnada stadyumun ofis kapılarından birinden genç, mavi gözlü, düzgün görünumlu bir adam çıktı. yanyana denk geldik. gülümsedi. ben de selam dedim. "tv'de çaldınız sanırim" dedi sırtımdaki gitarı kastederek. "evet. akustik bir dinleti kaydettik" dedim. "evet birazini dinledim. keyifli oldu" "çok tesekkurler" dedim. bu arada yanyana yürüyoruz stadin yanindan arkadaki audi galerisine doğru. bir sessizlik oldu. "beni tanıdıniz mi?" diye sordu. "hmm maalesef çıkartamadım ben. cok pardon. kimdiniz, benim dalgınlığım da taniyamadim" dedim. içine içine konuşup audi center'a girdi cevap vermeden. valla anlamamıştim kim olduğunu, fazla da düşünmemiştim açıkçası. iki sene sonra başkanlık adayı olduğunda anladım ali koç ile denk gelmişiz. *