148
bu başlığı geçen hafta gündeme getiren benim; haliyle hakkında iki kelam edeceğim. (bkz: #3564616) bu süreçte, galatasaray'ın kaybının beni memnun edeceği alt metnini taşıyan bazı sorunlu yorumlamalara cevap vermemiştim fakat bugün itibarıyla bu entry toplu bir cevap olsun.
öncelikle bazı arkadaşlar mevzudaki temel mantığı doğru kurgulasın. o entryi, maalesef bugün tezahürünü gördüğümüz bazı faktörlerin galatasaray'ı bir rehavete, lakaytlığa, haliyle de bir mağlubiyet olasılığına götürdüğünü hissettiğim için yazdım. yazılma nedeni de böylesi bir mağlubiyetin olası olması halinde "hiç değilse" bir işe yaraması; şampiyonluk yolunda bize zarar verebilecek sorunlu yönlerin törpülenmesi ve bizim neticede şampiyon olmamız temennisinden ileri gelmektedir. daha da net ifade edeyim: ben galatasaray'ın şampiyon olmasını istiyorum. şundan eminim ki, o entry yazıldığı için evrene giden negatif enerji dolayısıyla galatasaray bugün yenilmedi. o entry, galatasaray'ın şampiyon olması temennisi ile, camiada görülen rehavet ve lakaytlık halinin getirebileceği olası bir mağlubiyetin "hiç değilse" bir işe yaraması ve bizi hedefimize ulaştıracak bir pozitif kırılma yaratması düşüncesi ile yazıldı. bu mağlubiyet dolayısıyla ben hiç ama hiç keyifli değil, son derece sinirli ve mutsuzum. keşke bazı arkadaşların dediği gibi o güllük gülistanlık görülen yolda giderken, göstereceğimiz doğru bir idare biçimiyle hiç bu lakaytlık haline temas etmeden, kazana kazana ilerleseydik. ben diyorum ki, durum bu mağlubiyeti gösteriyor gibiydi; nitekim oldu. madem ki bu mağlubiyet alındı, "bari" bir işe yarasın; biz buradan daha da güçlü kalkalım ve şampiyon olalım. umuyorum ki ifadedeki bu temel önerme artık netleşmiştir.
konya maçıyla ilgili konuşmadan şunu söylemeliyim. açıkçası bu haftayı çok kritik görüyordum çünkü bu maçı kazansaydık ve fenerbahçe, alanya maçında puan kaybetseydi çok ciddi bir avantaj yakalamış olacaktık. o öyle bir avantaj olacaktı ki, rakipte muhtemel bir kırılma yaratacaktı ve sürecin geri kalanı bizi, rehaveti bile kaldırır duruma getirecekti. olan oldu. şunu belirtmeliyim: ben galatasaray'ın şampiyon olacağına hala kuvvetle inanıyorum. bu, uzun bir yol; puan kayıpları olabilir. biz hedefimize her zamankinden daha kararlı yürüyelim; hak ettiğimiz şampiyonluğu alalım.
konyaspor maçını seyrederken yakındığım ve çok sinirlendiğim şey takımın rahat ve lakayt tavırlarıydı. dediğim gibi şampiyonluğa hala çok inanıyorum fakat kızdığım şey tam olarak geçen hafta korktuğum şey idi. biz, bizden daha iyi oynayan, daha yetenekli bir takıma yenilmedik. bu maçta kalitesizliğimizin değil ciddiyetsizliğimizin cezasını çektik. seyredenler görmüştür; maç 1-1 olana kadar konyaspor sahada yoktu. biz halihazırda 1-0'ı bulmuşken, sadece 10 dakika ciddi oynayıp tempo yapsak bu maçı rahatlıkla koparabilirdik. nitekim, 1-1 sonrasındaki 5 dakikada takım işin ciddiye bindiğini gördü ve bunu yapabileceğini gösterdi ve biz 5 dakikada 3 pozisyona girdik. bu kısım beni daha da sinirlendirdi çünkü maç, konyaspor bize oyunuyla üstün geldiği için kopmamış yahut 1-1'e gelmiş değildi. bu durum tamamen bizim rehavetimizin ve lakayt tavırlarımızın sonucuydu. zaten benim şampiyonluk yolunda korktuğum şey de iş bitmeden gelen bu rehavet haliydi.
şunu da söylemeliyim: 1-1 sonrası hocanın yaptığı değişiklikler bana göre tamamen yanlış. hele ki şu altını ısrarla çizdiğim rehavet halinden uzak olan ender oyunculardan birini, sürekli didinen ve her pozisyonumuzun içinde olan rashica'yı bir dakika bile kenara almak kötü bir karardan öte bana göre adaletsizlikti. futbolu sezon başında bırakmış ve sahada olduğu her an kendisinden olmayacağı alenen anlaşılan mata'yı orta sahaya almak gibi hareketler de o dakikadan sonra maçın seyrini konya lehine değiştirdi. umarım bu mağlubiyet ile hoca da kimi hataları tespit eder ve bunları düzelterek halihazırda dahi çoğunlukta olan doğrularına ilave eder.
son ve özet olarak şunu söyleyeceğim: galatasaray yarım puan kaybetse ben bir hafta mutsuz geziyorum. geçen haftaki entry yoluyla söylemek istediğim gibi: tek arzum şampiyon olmamız. keşke galatasaray her maçını ala ala bu kupaya gitseydi. üzülerek tekrar üzerinden geçiyorum: ben mağlubiyet görmeyi istemedim, istemiyorum. galatasaray camiasında gördüğüm, iş henüz bitmeden girilen rehavet halinin böylesi bir mağlubiyeti getirebileceğini ön gördüğüm için bu mağlubiyet "hiç değilse" bir işe yarasın diyorum. keşke olmasaydı fakat olacak gibi görünüyordu ve nihayetinde de olduysa; şampiyonluk yolunda alınan bu yara "bari" bizi silkelesin ve şampiyonluğa götürsün istiyorum.
öncelikle bazı arkadaşlar mevzudaki temel mantığı doğru kurgulasın. o entryi, maalesef bugün tezahürünü gördüğümüz bazı faktörlerin galatasaray'ı bir rehavete, lakaytlığa, haliyle de bir mağlubiyet olasılığına götürdüğünü hissettiğim için yazdım. yazılma nedeni de böylesi bir mağlubiyetin olası olması halinde "hiç değilse" bir işe yaraması; şampiyonluk yolunda bize zarar verebilecek sorunlu yönlerin törpülenmesi ve bizim neticede şampiyon olmamız temennisinden ileri gelmektedir. daha da net ifade edeyim: ben galatasaray'ın şampiyon olmasını istiyorum. şundan eminim ki, o entry yazıldığı için evrene giden negatif enerji dolayısıyla galatasaray bugün yenilmedi. o entry, galatasaray'ın şampiyon olması temennisi ile, camiada görülen rehavet ve lakaytlık halinin getirebileceği olası bir mağlubiyetin "hiç değilse" bir işe yaraması ve bizi hedefimize ulaştıracak bir pozitif kırılma yaratması düşüncesi ile yazıldı. bu mağlubiyet dolayısıyla ben hiç ama hiç keyifli değil, son derece sinirli ve mutsuzum. keşke bazı arkadaşların dediği gibi o güllük gülistanlık görülen yolda giderken, göstereceğimiz doğru bir idare biçimiyle hiç bu lakaytlık haline temas etmeden, kazana kazana ilerleseydik. ben diyorum ki, durum bu mağlubiyeti gösteriyor gibiydi; nitekim oldu. madem ki bu mağlubiyet alındı, "bari" bir işe yarasın; biz buradan daha da güçlü kalkalım ve şampiyon olalım. umuyorum ki ifadedeki bu temel önerme artık netleşmiştir.
konya maçıyla ilgili konuşmadan şunu söylemeliyim. açıkçası bu haftayı çok kritik görüyordum çünkü bu maçı kazansaydık ve fenerbahçe, alanya maçında puan kaybetseydi çok ciddi bir avantaj yakalamış olacaktık. o öyle bir avantaj olacaktı ki, rakipte muhtemel bir kırılma yaratacaktı ve sürecin geri kalanı bizi, rehaveti bile kaldırır duruma getirecekti. olan oldu. şunu belirtmeliyim: ben galatasaray'ın şampiyon olacağına hala kuvvetle inanıyorum. bu, uzun bir yol; puan kayıpları olabilir. biz hedefimize her zamankinden daha kararlı yürüyelim; hak ettiğimiz şampiyonluğu alalım.
konyaspor maçını seyrederken yakındığım ve çok sinirlendiğim şey takımın rahat ve lakayt tavırlarıydı. dediğim gibi şampiyonluğa hala çok inanıyorum fakat kızdığım şey tam olarak geçen hafta korktuğum şey idi. biz, bizden daha iyi oynayan, daha yetenekli bir takıma yenilmedik. bu maçta kalitesizliğimizin değil ciddiyetsizliğimizin cezasını çektik. seyredenler görmüştür; maç 1-1 olana kadar konyaspor sahada yoktu. biz halihazırda 1-0'ı bulmuşken, sadece 10 dakika ciddi oynayıp tempo yapsak bu maçı rahatlıkla koparabilirdik. nitekim, 1-1 sonrasındaki 5 dakikada takım işin ciddiye bindiğini gördü ve bunu yapabileceğini gösterdi ve biz 5 dakikada 3 pozisyona girdik. bu kısım beni daha da sinirlendirdi çünkü maç, konyaspor bize oyunuyla üstün geldiği için kopmamış yahut 1-1'e gelmiş değildi. bu durum tamamen bizim rehavetimizin ve lakayt tavırlarımızın sonucuydu. zaten benim şampiyonluk yolunda korktuğum şey de iş bitmeden gelen bu rehavet haliydi.
şunu da söylemeliyim: 1-1 sonrası hocanın yaptığı değişiklikler bana göre tamamen yanlış. hele ki şu altını ısrarla çizdiğim rehavet halinden uzak olan ender oyunculardan birini, sürekli didinen ve her pozisyonumuzun içinde olan rashica'yı bir dakika bile kenara almak kötü bir karardan öte bana göre adaletsizlikti. futbolu sezon başında bırakmış ve sahada olduğu her an kendisinden olmayacağı alenen anlaşılan mata'yı orta sahaya almak gibi hareketler de o dakikadan sonra maçın seyrini konya lehine değiştirdi. umarım bu mağlubiyet ile hoca da kimi hataları tespit eder ve bunları düzelterek halihazırda dahi çoğunlukta olan doğrularına ilave eder.
son ve özet olarak şunu söyleyeceğim: galatasaray yarım puan kaybetse ben bir hafta mutsuz geziyorum. geçen haftaki entry yoluyla söylemek istediğim gibi: tek arzum şampiyon olmamız. keşke galatasaray her maçını ala ala bu kupaya gitseydi. üzülerek tekrar üzerinden geçiyorum: ben mağlubiyet görmeyi istemedim, istemiyorum. galatasaray camiasında gördüğüm, iş henüz bitmeden girilen rehavet halinin böylesi bir mağlubiyeti getirebileceğini ön gördüğüm için bu mağlubiyet "hiç değilse" bir işe yarasın diyorum. keşke olmasaydı fakat olacak gibi görünüyordu ve nihayetinde de olduysa; şampiyonluk yolunda alınan bu yara "bari" bizi silkelesin ve şampiyonluğa götürsün istiyorum.
