15841
gözümüzün bebeği, çok kıymetli sosyal platformumuz.
son bir aydır yaşadığımız, tarifi pek mümkün olmayan hisler karmaşasının bir tezahürü olarak, ben ve tanıdığım-tanımadığım bir çok arkadaşımız sözlüğü siyasi eleştirilerini daha çok dillendirdiği bir yere dönüştürdü. ülkede ne kadar sosyal platform ve hesap varsa bu oldu, aksi bir şeyin beklenilmesi ne derece mantıklı olur bu da ayrı bir tartışma konusu.
kıbrıslı arkadaşlarımızı düşünelim mesela… 32 kıbrıslı gencecik çocuk isias oteli’nde göz göre göre hayatlarını yitirdiler. diğer başka binlerce kişi gibi… bunun için oluşan öfkeyi, muhatap bulamama, dert anlatamama durumunu nerede karşılayabilirsiniz!.. tabii ki sözlükler, bloglar, tivitır sayfaları vb yerler bu gibi durumlarda artık öncelikli mecralar haline dönüştü ve dönüşmeye de devam edecek…
korkuları anlayabiliyorum. biricik sözlüğün ekşi sözlük gibi ulaşılmaz hale getirilip, kapatılması tehlikesi var. bu dün de vardı, bugün de var… ama yarın… yarın böyle bir tehlikeden bahsedebilecek miyiz bilmiyoruz. bizden sonra gelecek olanlara o gün susmadığımızı, en azından düşündüklerimizi, sözlükte bile olsa, çekinmeden söylediğimizi gösterebileceğimiz, tarihe not düşebileceğimiz bir yer artık burası. bundan korkmak ne galatasaraylılığımıza ne de insanlığımıza yakışmaz.
bazen acaba marjinal mi düşünüyorum diye sorguladığım oluyor kendimi. hatta bugün varian ile de konuştuk bunu. ama hayır, ben ülkeye, ülkenin fikri hür vicdanı hür nesline güveniyorum, güvenmek zorundayız! bugünler geride kaldığında hatırlayacağımız şeyler söylemekten korktuklarımız olmamalı!
yazadurun hanımlar beyler…
edit: imla
son bir aydır yaşadığımız, tarifi pek mümkün olmayan hisler karmaşasının bir tezahürü olarak, ben ve tanıdığım-tanımadığım bir çok arkadaşımız sözlüğü siyasi eleştirilerini daha çok dillendirdiği bir yere dönüştürdü. ülkede ne kadar sosyal platform ve hesap varsa bu oldu, aksi bir şeyin beklenilmesi ne derece mantıklı olur bu da ayrı bir tartışma konusu.
kıbrıslı arkadaşlarımızı düşünelim mesela… 32 kıbrıslı gencecik çocuk isias oteli’nde göz göre göre hayatlarını yitirdiler. diğer başka binlerce kişi gibi… bunun için oluşan öfkeyi, muhatap bulamama, dert anlatamama durumunu nerede karşılayabilirsiniz!.. tabii ki sözlükler, bloglar, tivitır sayfaları vb yerler bu gibi durumlarda artık öncelikli mecralar haline dönüştü ve dönüşmeye de devam edecek…
korkuları anlayabiliyorum. biricik sözlüğün ekşi sözlük gibi ulaşılmaz hale getirilip, kapatılması tehlikesi var. bu dün de vardı, bugün de var… ama yarın… yarın böyle bir tehlikeden bahsedebilecek miyiz bilmiyoruz. bizden sonra gelecek olanlara o gün susmadığımızı, en azından düşündüklerimizi, sözlükte bile olsa, çekinmeden söylediğimizi gösterebileceğimiz, tarihe not düşebileceğimiz bir yer artık burası. bundan korkmak ne galatasaraylılığımıza ne de insanlığımıza yakışmaz.
bazen acaba marjinal mi düşünüyorum diye sorguladığım oluyor kendimi. hatta bugün varian ile de konuştuk bunu. ama hayır, ben ülkeye, ülkenin fikri hür vicdanı hür nesline güveniyorum, güvenmek zorundayız! bugünler geride kaldığında hatırlayacağımız şeyler söylemekten korktuklarımız olmamalı!
yazadurun hanımlar beyler…
edit: imla
