309
şu an burada entry girebiliyor durumdaysak hayat devam ediyor demektir. milyonlarca insan(hepimiz dahiliz buna) dün gece sıcak yatağında, tok karnına uyudu, sabah kalktı işine gitti. belki de çayınızı, kahvenizi içerek sözlük okuyorsunuz, sosyal medyada deprem görüntülerini izliyorsunuz falan.
zaten içinde bulunduğumuz ruh halinin tarifi yok. evimde öyle otururken insanlığımdan utandım. diğer taraftan da yapabileceklerim sınırlı.
maddi yardımımı yapıyorum, duamı ediyorum kendimce ama içinde bulunduğum ruh halimin tarifi yok.
bir arkadaşım eşiyle, küçük kızıyla göçükten çıkarıldı ama büyük kızı göçük altında.
başka bir arkadaşım tüm ailesiyle birlikte yeni bir rezidansın enkazında, yaşıyorlar mı öldüler mi bilmiyoruz?
bazı arkadaşlarım kurtuldu ama evleri yıkıldı. hayatları bambaşka bir şekilde ilerleyecek bundan sonra hem madden hem manen. işin travması 20 sene geçse de geçmiyor. 1999'u yaşayıp da en küçük sarsıntıda kendisini kaybeden arkadaşım var.
ama bir şekilde hayat da devam ediyor. hem bugün ülke olarak gereğini yapıp, hem de hayatlarımıza devam edeceğiz. bunun cümlesini kurarken bile utanıyorum ama durum bu malesef.
birkaç hafta sonra, birkaç ay sonra, bir yıl sonra bazı şeyleri geride bırakarak, acımızla, kayıplarımızla yaşamaya devam edeceğiz ülke olarak.
yani 8 şiddetinde depremde 3-5 yaralanma dışında sıkıntı yaşamayan japonya neler yaptı diye düşünmeyip, 1999'dan bu yana deprem ülkesinde ne gibi iyileştirmeler yaptık diye düşünmeyip hayatın olağan akışına takılmak saçma.
o yüzden kendinizi kötü de hissetseniz, acı ama hayatın gerçekleri böyle çok büyük bir acı ile hayat devam edecek.
zaten içinde bulunduğumuz ruh halinin tarifi yok. evimde öyle otururken insanlığımdan utandım. diğer taraftan da yapabileceklerim sınırlı.
maddi yardımımı yapıyorum, duamı ediyorum kendimce ama içinde bulunduğum ruh halimin tarifi yok.
bir arkadaşım eşiyle, küçük kızıyla göçükten çıkarıldı ama büyük kızı göçük altında.
başka bir arkadaşım tüm ailesiyle birlikte yeni bir rezidansın enkazında, yaşıyorlar mı öldüler mi bilmiyoruz?
bazı arkadaşlarım kurtuldu ama evleri yıkıldı. hayatları bambaşka bir şekilde ilerleyecek bundan sonra hem madden hem manen. işin travması 20 sene geçse de geçmiyor. 1999'u yaşayıp da en küçük sarsıntıda kendisini kaybeden arkadaşım var.
ama bir şekilde hayat da devam ediyor. hem bugün ülke olarak gereğini yapıp, hem de hayatlarımıza devam edeceğiz. bunun cümlesini kurarken bile utanıyorum ama durum bu malesef.
birkaç hafta sonra, birkaç ay sonra, bir yıl sonra bazı şeyleri geride bırakarak, acımızla, kayıplarımızla yaşamaya devam edeceğiz ülke olarak.
yani 8 şiddetinde depremde 3-5 yaralanma dışında sıkıntı yaşamayan japonya neler yaptı diye düşünmeyip, 1999'dan bu yana deprem ülkesinde ne gibi iyileştirmeler yaptık diye düşünmeyip hayatın olağan akışına takılmak saçma.
o yüzden kendinizi kötü de hissetseniz, acı ama hayatın gerçekleri böyle çok büyük bir acı ile hayat devam edecek.
