leo dubois

her şeyden önce inanılmaz karakterli adam. filmi biraz başa saralım, dubois geçen sene lyon'da hak etmediği bir tutumla karşı karşıya kaldı. önce formasını malo gusto'ya kaybetti -ki malo gusto, sacha boey gibi atletik bir sağ bek-, ardından lyon taraftarının yoğun eleştirilerine maruz kaldı. halbuki dubois hiçbir saygısızlık yapmadığı gibi sportif açıdan da gayet yeterliydi. sadece önüne daha genç ve atletik bir rakibi gelmişti ve zaten o malo gusto şu anda chelsea'ye transfer olmak üzere. lyon'da takım kaptanlığı yapması, fransa milli takımında oynamış olması vs. taraftarın ona saygı göstermesi için yeterliydi ama her hafta artan şiddetle dubois'e saldırmayı tercih ettiler. sonrasında dubois yeni bir macerayı kabul edip galatasaray'a imzaladı. bu tarz oyuncular için henüz 27-28 yaşında türkiye'ye gelmeyi kabul etmek kolay değildir. ben de o dönem şaşırmıştım açıkçası, gelmesini beklemiyordum. ancak gördüğü sevgisizlik ve saygısızlık muhtemelen onda fransa'dan uzaklaşma isteği uyandırmıştı. galatasaray'a geldikten sonra tam her şey istediği gibi başlayacakken sezonun başında yaşadığı sakatlık onun için zor bir durum yarattı. forma sacha boey'a geçti ve o haftadan beri de geri alamadı. ancak dubois yılmadı ve azminden, hırsından, mücadelesinden vazgeçmeden çalışmaya devam etti. şans ona sol bek mevkiinde geldi. daha önce çok fazla deneyimlemese de ters ayağıyla aslanlar gibi mücadele edebileceğini herkese gösterdi. oyun zekası ve mental gücüyle ne kadar kaliteli bir oyuncu olduğunu ispat etti.

fiziksel olarak elbette prime döneminde değil ancak sakinliği ve doğru tercihleri özellikle hücumda bize güç katıyor. aslan gibi de bir yüreği var.