tugay kerimoğlu

benim için galatasaray'a dair en büyük hayal kırıklıklarından biridir. gerek futbolculuğu döneminde sahada gösterdiği oyun zekası, gerekse premier league seviyesinde uzun yıllar yaşadığı tecrübenin verdikleri ile 1996-2000 jenerasyonundan çıkacak en iyi teknik direktörlerden (belki 1. adam olarak değilse bile [çünkü orada sadece futboldan anlamak yetmiyor, liderlik-insan yönetimi gibi faktörler de devreye giriyor] iyi bir ikinci adam ve analist) biri olacağını düşünüyordum. aslında hocalık kariyerine de iyi başladı. önce ingiltere'de altyapı antrenörlüğü ile başlaması, sonra galatasaray'da altyapı ve a takım yardımcı antrenörlüklerinde görev alması hep iyi bir teknik direktör olacağına dair umutlarımı beslememi sağladı. üstelik bunu ali sami yen'in son maçında ağlayacak kadar galatasaraylılığı ile harmanlayınca açıkçası bugün okan buruk'un olduğu noktada hep tugay'ın olabileceğini düşünmüştüm. fakat kendisinin ilerleyen dönemdeki tecrübeleri baştan sona hayal kırıklığı oldu. 1996-2000 jenerasyonundan çoğu kişiye tanınmayan antrenörlük olanakları tugay'a tanındı, farklı dönemlerde birçok farklı teknik direktöre yardımcılık yaptı, hatta yeri geldi teknik direktörle yollar ayrılınca takım tamamen bile emanet edildi. ama o bu fırsatları iyi değerlendirmeyi bırakın ileriye dair bir ışık bile vermedi. bugünse galatasaray sayesinde oturduğu sıcak koltukta kendisine bu imkanları veren galatasaray'a sallayarak prim yapma derdinde.
maalesef beni olumsuz anlamda en çok şaşırtan futbol sonrası kariyerlerden biridir tugay'ınki.