40
duymayı özlediğimi farkettiğim, bir zamanlar fırsat bulunan her yerde haykırılan slogan.
şüphesiz en çok, sandalyelerinden merdivenlerine ağzına kadar dolu abdi ipekçi’de, hemen hemen herkesin protokol ile göz teması kurabildiği o boğucu atmosferde, bu cürmü işleyen organizasyonun yöneticileri içeri girdiğinde ya da galip gelinen bir maçtan sonra kaçar adım merdivenlerden inerken ağız dolusu söylemek yakışıyordu bu güzel slogana.
şüphesiz en çok, sandalyelerinden merdivenlerine ağzına kadar dolu abdi ipekçi’de, hemen hemen herkesin protokol ile göz teması kurabildiği o boğucu atmosferde, bu cürmü işleyen organizasyonun yöneticileri içeri girdiğinde ya da galip gelinen bir maçtan sonra kaçar adım merdivenlerden inerken ağız dolusu söylemek yakışıyordu bu güzel slogana.
