45417
antony: "ben, bir cehennemde doğdum. bu bir şaka değil. bilmeyen avrupalı arkadaşlarım için, sao paulo'da büyüdüğüm mahallenin adı inferninho - 'küçük cehennem'. beni gerçekten bir insan olarak tanımak istiyorsan, o zaman nereli olduğumu anlamalısın. benim köklerim, cehennem."
"rezil bir yerde doğdum, büyüdüm. kapımızın 5-10 adım ötesinde uyuşturucu satıcıları vardı. silahları görmeye o kadar alışmıştık ki korkutucu bile değildi. polislerin evimizi kaç kez bastığını inanın saymadım bile. gördüğüm, yaşadığım şeyler inanılmazdı."
"9 yaşında okula giderken yerde yatan bir adam gördüm. hareket etmiyordu, ölmüştü. favela'da, bu tür şeylere karşı mecburen hissizleşirsiniz. başka çarem yoktu ve okula gitmem gerekiyordu. bu yüzden gözlerimi kapattım ve cesedin üzerinden atladım."
"bunları sert veya korkutucu görünmek için söylemiyorum. bunlar, benim gerçeğimdi. tüm mücadelemin sonucunda bana cennetten bir hediye verildi. futbol, top benim kurtarıcımdı. futbola doğuştan aşığım."
"bütün hareketleri, çalımları efsanelerimden öğrendim. ronaldinho, neymar, cristiano. gizlice komşunun internetine bağlannıp youtube'dan onların videolarını izlerdim."
"sao paulo'da profesyonel olarak ilk maçıma çıktıktan sonra bile hala gecekondu mahallesinde yaşıyordum. 18 yaşında, hala babamla yatakta uyuyordum. başka seçeneğimiz yoktu."
"üç yılda kenar mahallelerden ajax'a ve manchester united'a gittim. nasıl bu kadar hızlı oldu? çünkü futbol sahasında benim için korku yok. büyürken cesetlerin üzerinden atlamak zorunda kaldığınızda, futbolda hiçbir şeyden korkamazsınız."
"her gece sofralarında ekmek olan avrupalılar, futbolun bir oyun olduğunu unutuyor. futbol, harika bir şey ama sadece bir oyun. dünyanın küçük cehennemlerinde doğan bizler için; ciddi olan tek şey hayattır."
"nereye gidersem gideyim, başıma ne gelirse gelsin, bana her şeyi öğreten yeri temsil ettiğimi her zaman söylerim. evim ve ailem olmadan hiçbir şeyin bir önemi yok. kramponlarıma her maçtan önce kendime küçük bir hatırlatma yazarım; favela."
(bkz: futbol asla sadece futbol değildir)
"rezil bir yerde doğdum, büyüdüm. kapımızın 5-10 adım ötesinde uyuşturucu satıcıları vardı. silahları görmeye o kadar alışmıştık ki korkutucu bile değildi. polislerin evimizi kaç kez bastığını inanın saymadım bile. gördüğüm, yaşadığım şeyler inanılmazdı."
"9 yaşında okula giderken yerde yatan bir adam gördüm. hareket etmiyordu, ölmüştü. favela'da, bu tür şeylere karşı mecburen hissizleşirsiniz. başka çarem yoktu ve okula gitmem gerekiyordu. bu yüzden gözlerimi kapattım ve cesedin üzerinden atladım."
"bunları sert veya korkutucu görünmek için söylemiyorum. bunlar, benim gerçeğimdi. tüm mücadelemin sonucunda bana cennetten bir hediye verildi. futbol, top benim kurtarıcımdı. futbola doğuştan aşığım."
"bütün hareketleri, çalımları efsanelerimden öğrendim. ronaldinho, neymar, cristiano. gizlice komşunun internetine bağlannıp youtube'dan onların videolarını izlerdim."
"sao paulo'da profesyonel olarak ilk maçıma çıktıktan sonra bile hala gecekondu mahallesinde yaşıyordum. 18 yaşında, hala babamla yatakta uyuyordum. başka seçeneğimiz yoktu."
"üç yılda kenar mahallelerden ajax'a ve manchester united'a gittim. nasıl bu kadar hızlı oldu? çünkü futbol sahasında benim için korku yok. büyürken cesetlerin üzerinden atlamak zorunda kaldığınızda, futbolda hiçbir şeyden korkamazsınız."
"her gece sofralarında ekmek olan avrupalılar, futbolun bir oyun olduğunu unutuyor. futbol, harika bir şey ama sadece bir oyun. dünyanın küçük cehennemlerinde doğan bizler için; ciddi olan tek şey hayattır."
"nereye gidersem gideyim, başıma ne gelirse gelsin, bana her şeyi öğreten yeri temsil ettiğimi her zaman söylerim. evim ve ailem olmadan hiçbir şeyin bir önemi yok. kramponlarıma her maçtan önce kendime küçük bir hatırlatma yazarım; favela."
(bkz: futbol asla sadece futbol değildir)
