14
aklıma lisede gittiğimiz pendikspor maçlarını getiren beste… “tribün kültürü” denen yaşantıyı öğrendiğimiz zamanlar.. “sarı mavi yeşil meşil fark etmez, yürüyoruz aynı yolda biz” diye başlar futbol şiddettir, futbol holiganlıktır futbol adam bıçaklamaktır diye devam ederdi.
başlangıcı nasıl masumsa, devamı öyle “holiganca” gelirdi. tabi biz söylerken umursamazdık.
çok cinsiyetçi şeylerde söylenirdi mesela o dönemler.
“biz pendikliyiz yoktur inkarımız, bastonla ……… ihtiyarımız.”
evet vahşiceydi, ayıptı, holiganlıktı… ama o dönemler sanki bu kadar yapay değildi bir şeyler, bilmiyorum.. en azından o dönem sokak aralarında iki taş bir top futbol oynayan çocuklar daha çoktu.
şimdi “holiganlık” sosyal medyada, çocuklar da bilgisayar başında.
başlangıcı nasıl masumsa, devamı öyle “holiganca” gelirdi. tabi biz söylerken umursamazdık.
çok cinsiyetçi şeylerde söylenirdi mesela o dönemler.
“biz pendikliyiz yoktur inkarımız, bastonla ……… ihtiyarımız.”
evet vahşiceydi, ayıptı, holiganlıktı… ama o dönemler sanki bu kadar yapay değildi bir şeyler, bilmiyorum.. en azından o dönem sokak aralarında iki taş bir top futbol oynayan çocuklar daha çoktu.
şimdi “holiganlık” sosyal medyada, çocuklar da bilgisayar başında.
